RECORTES. DESILUSIÓN...

Sempre neste mes comecei o traballo do ensino, e de Balbordo, con ilusión, con expectativas positivas, con soños... Este ano é diferente. Seica os mestres de primaria e secundaria somos uns irresponsables, uns vagos... E seica tamén somos parvos (esto dígoo eu) por adicar moitas horas das nosas vidas -fóra do horario docente- a formarnos, a preparar as clases, a corrixir e corrixir, a tentar mellorar, a adaptarnos a continuos novos retos... con moito esforzo persoal de moitíííísimos profesores. E o que recollemos é tan só perplexidade, cando se sembra sobre nós a sombra da dúbida sobre a nosa adicación. O pior é que as críticas veñen das mans daqueles que deberían dignificar o noso traballo diario, que non é doado!

Como dicía M. Rivas nun artigo do pasado 1 de Xullo en El País.
"O que está a pasar hoxe en Galicia é algo insólito. Un despropósito que supera o impensábel nunha democracia. Nin remontándose ó país imaxinario de Sopa de ganso, o filme dos irmáns Marx, encontraríamos algo semellante relativo á educación. O de encirrar a poboación contra os mestres. Contra o profesorado. O dar pábulo e amplificar falsidades, dando a entender que os ensinantes son unha especie de estamento privilexiado, nugalláns que non dan un pau a auga, ou tratándoos como unha xunta de bois preguiceiros aos que cómpre aguilloar con medidas penitenciais. Pero, que absurdo é este dunha Administración que en lugar de afortalecer o ensino, o espazo basilar do futuro, o que fornece é o descrédito dos ensinantes?" (M. Rivas)

E pola parte que nos toca en canto a Bibliotecas, tamén dicía M. Rivas en dito artigo:
"Os centros de ensino público en Galicia veñen sufrindo unha continua poda orzamentaria, de tal maneira que grande parte das moitas actividades extras que se desenvolven son por mor do voluntarismo e esforzo non retribuido do persoal de ensinanza. As bibliotecas escolares deberían ser o corazón dos centros. Pois ben. Coñezo bibliotecas e clubs de lectura moi activos que só existen grazas aos mestres que os fan posible cun traballo nunca contabilizado." (M. Rivas)

Para rematar, co meu desencanto, continúo coas súas palabras: "O espazo do ensino é o espazo do diálogo. Da palabra. Do pensamento. O berce da liberdade. Mais construir ese espazo esixe sutileza, grandes depósitos de esperanza e unhas condicións de confianza básica. É un traballo delicadísimo. De primeira liña de risco. E de enorme paciencia." (M. Rivas).

Pois si. A paciencia é a que se está acabando! Por que imos ter que loitar tamén contra a DESILUSIÓN?

RECORTES:
De E. Sánchez Pombo ("Son los profesores") ("Que los militaricen")
Outro de Suso de Toro ("Bocadillo de profesor")
A segunda parte do artigo de Antón Losada "Los listos de Madrid"
J. Antonio Aunión: "Van a por la educación"

Vídeo Informe Semanal



18 comentarios:

Realmente creo que non sería capaz de resumir tan ben o sentir da maioría do profesorado galego!!!! NOn sei cal é o camiño a seguir pero dende logo non está en que nos machaquen. Noraboa por todo o traballo feito en Balbordo, blog de referencia para todos, e non sei si dicir que ánimo ou que sería millor que todos plantaramos todo o que non sexa cumprir horario.

13 de septiembre de 2011, 13:02  

Tuve la suerte de escucharte en varios cursos de formación y siempre lo que más me gustó de ti fue el optimismo que transmites, el entusiasmo y las ganas de ponerse a hacer cosas. Evidentemente con los ataques que estamos recibiendo dan ganas de PARAR, de hacer sólo lo que están demandándonos que hagamos. Sigo balbordo y también vuestro estupendo trabajo en bibliocabe. Sería una lástima que todo vuestro entusiasmo se perdiese. Abrazos

13 de septiembre de 2011, 13:20  

Y a mí, que me gusta imaginar...... he dejado volar mis pensamientos y he intentado vislumbrar el nuevo sistema educativo que tendremos cuando los profesorados pierdan la paciencia y sí, hagan eso que sus "jefes" dicen que hacen, y por lo que son un colectivo tan privilegiado: limitarse a dar sus 20 horas de clase.
¿Lo imaginan?: Yo no me atrevo ni a imaginármelo.

13 de septiembre de 2011, 17:27  

Por un puñado de horas, que absurda ironía!, estos necios e ineficientes (salvo para ellos mismos) gobernantes nuestros han querido desviar la atención de la sociedad poniéndonosla en contra y al mismo tiempo ahorrarse unos duros; pero no han sopesado las consecuencias de ese puñado de horas, porque los que ya estamos dentro sabemos perfectamente lo que eso supone y las muchas e interminables horas , días e incluso semanas que dedicamos de nuestras vidas y de nuestro propio tiempo a suplir (siempre pensando en nuestros alumnos, su bienestar y su educación) las múltiples carencias de una administración sólo preocupada en la propaganda (ahí no duelen presupuestos) y en ayudar a sus amigos (para ellos sí que hay dinero) que, curiosamente, nunca son de la enseñanza pública. Comparto al 100% tu argumento y la de tantos colegios e institutos que han decidido que no habrá actividades extraescolares y complementarias para este curso, actividades que siempre salen del mismo sitio: de la ilusión, la dedicación, el tiempo y (muchas veces) hasta del bolsillo de los propios docentes, y todo para que esta panda se dedique a recorrer Galicia de acto en acto para plasmarlo en esa página de crónica social en que se ha convertido EduXunta. Lo dicho, por un puñado de horas, por unos recortes, pero, fundamentalmente por intentar echarnos a los leones desprestigiándonos nos han quitado la ilusión… no saben lo que han hecho, pero más grave aún sería que nosotros nos olvidasemos de que lo han hecho

13 de septiembre de 2011, 18:08  

¡Que pena da ter que empezar o curso con tantas desilusións! O máis gracioso é que fagan crer que protestamos simplemente por un par de horas de clase!!!!!! Indignados é pouc

14 de septiembre de 2011, 13:37  

Malos tiempos para la lírica!!...o millor todo isto e simplemente unha nova técnica política para que nos levemos mal entre nós e no nos decatemos do mal que o fan eles...eso si espero que non se che acabe a paciencia e que loites contra a desilusión...

14 de septiembre de 2011, 19:59  

Nunca escribo nos comentarios, aínda que sigo moitos blogs, por pereza, pudor... pero cando lin esta entrada pensei que posiblemente sexa tempo xa de deixar de estar calados. Ánimo, que falta fai

15 de septiembre de 2011, 9:08  

El malestar del profesorado por las manipulaciones a que nos someten últimamente es generalizado. Supongo que esto se traducirá en que acabaremos por no hacer ningún esfuerzo extra (al que ya estábamos acostumbrados sin rechistar), por no participar en todas aquellas cosas que exijan muchas horas de dedicación altruista... La mejor forma para desilusionarnos y para limitarnos a ser lo que nos piden: meros gestores y cumplidores sin entusiasmo y eso es muy peligroso en nuestra profesión, que exige muchas dosis de optimismo para sobrevivir.
Sofía

15 de septiembre de 2011, 9:58  

¡¡¡Ante o cúmulo de sin sentidos e mentiras,... que din sobre os profesores do ensino público teremos que seguir loitando por defendernos!!!.

¡É triste ter algúns políticos de tan pouco nivel!

Carlos Parada.

15 de septiembre de 2011, 18:22  

Reducción de sueldo, aumento de horas y funciones que no nos corresponden... ¡dejándonos además a nuestra suerte cuando se trata de alguna responsabilidad civil con el alumnado! Y como no era suficiente, ahora mienten para que se ponga en duda nuestra labor, para desprestigiar un trabajo tan especial como es el de tener en nuestras manos a lo más importante para los padres: alumnos con los que NO SE COMERCIA. ENSEÑANZA PÚBLICA a la que quieren derribar para favorecer a centros concertados racaneando para nosotros el dinero público. Poco cabe esperar de aquellos que deberían estar orgullosos del trabajo del profesorado!

Una indignada curranta maestra de Primaria de cualquier centro de Galicia...

15 de septiembre de 2011, 19:58  

Non podo evitar pensar que esta estratexia de manipulación informativa e calumnias está conseguindo o efecto pretendido: que os grandes profesores de ensino público perdades a ilusión e empecedes a traballar as horas que falsamente se vos atribúen. Quen vai pagar o pato final non serán os políticos maliciosos, senón os homes e as mulleres do futuro.

17 de septiembre de 2011, 17:58  

Clase política, CLASE INDIGNA, ¿qué tipo de decisiones tomáis? ¿A quien pretendéis engañar? Está claro a quien queréis beneficiar y en detrimento de quien.

Padres y madres no os dejéis engañar, no permitáis que os tapen los ojos ni nublen vuestro pensamiento. Estamos todos del mismo bando, los profesores siempre hemos trabajado, codo con codo, a vuestro lado, buscando el bien de vuestros hijos, el pilar de nuestra sociedad. Toda esta campaña difamatoria a la que estamos siendo sometidos, año tras año, apaleados y sin levantar cabeza sólo puede venir de manos de gente INDIGNA, DESAGRADECIDA Y MALINTENCIONADA que busca salirse con la suya, después de tomar todas las decisiones de “motu propio ” siguiendo “modas políticas” sin fundamento racional y desoyendo la voz de los expertos y la valiosa experiencia de sus trabajadores; ahora buscáis un “cabeza de turco” (la Enseñanza Pública) y que fácil lo tenéis, primero nos apaleáis y luego nos vendéis de esta manera tan INDIGNA.

No sólo no nos lo esperábamos, es que además no nos lo merecemos: podemos hacer grandes obras maravillosas y de hecho, las hacemos, lo que no podemos hacer son milagros: la reducción de plantilla y masificación de aulas junto con la falta de recursos, desprotección, ninguneo y desautorización del profesorado van en contra de la calidad de la Educación. La reducción de sueldo, aumento de horario, añadidura de innumerables e interminables tareas administrativas, impartición de clases en 6, 7 o más grupos y de diferentes planes – PDC, PCPI, Abalar, Educación de Adultos, Bilingüismo, Plurilingüismo, etc, etc, etc…- ésto sin contar con las asignaturas afines a las que nos vemos obligados a impartir, estemos o no teóricamente cualificados. Todo ello va en contra de nuestra salud física y mental ya que nuestro trabajo requiere de horas y horas de estudio y preparación, y además, en muchas ocasiones de un desembolso económico, eso si, por cuenta propia y siempre a expensas de todo nuestro tiempo libre, desatendiendo obligaciones familiares y renunciando a cualquier afición personal que no tenga que ver con nuestra dedicación a la Enseñanza (talleres de teatro, fotografía, manualidades, club de lectura, informática, actividades deportivas y extraescolares,…)

Después de tantos años de esfuerzo personal, tanta paciencia y aguante, tantos sinsabores y tantos logros…, realmente no pedimos mucho, para nosotros solamente RECONOCIMIENTO Y RESPETO, y para nuestros alumnos la ATENCIÓN Y EDUCACIÓN DE CALIDAD que se merecen y por la que estamos luchando.

19 de septiembre de 2011, 16:25  

Esperemos que os que o teñen no seu poder rectifiquen sobre a desconsideración mostrada hacia gran parte do profesorado de todo o estado.
Isabel

19 de septiembre de 2011, 20:30  

Aínda que non son profesora, entendo e comparto o xustificadísimo malestar de todos os que vos adicades ao ensino. Que se cargue contra vos é indignante. Que unha vez máis se bote man de argumentos populistas por parte da "elite" política non é senón unha nova mostra da súa incompetencia: sendo o profesorado a peza clave do ensino e un dos fundamentos do desenvolvemento social, ¿que se pode esperar dunha clase política que pretende construir un estado de opinión na vosa contra?

Ante este panorama de profunda desorientación social e de grave irresponsabilidade política respecto do voso oficio,
sería moi recomendable graduar a visión da cidadanía respecto da complexidade do ensino a partir de dúas pelis: "Entre los muros" (Laurent Cantet), coa que eu mesma sentin a opresión da incomprensión, e "Hoy empieza todo" (Tavernier), que ilustra, aínda que nun contexto diferente, as altas doses de entusiasmo necesarias para non deixarse vencer pola estupidez e sacar adiante o que de verdade importa.

Moito ánimo e moita crítica.

19 de septiembre de 2011, 23:48  

Hola Bea, me ha encantado tu artículo DESILUSIÓN. Defines claramente nuestro estado de ánimo e indignación con la clase política. Yo creo que tienen clara su línea: Acabar con la escuela pública, desprestigiándola cada día más.
"Cuando las barbas de tu vecino veas pelar, pon las tuyas a remojar", los profes asturianos estamos temblando por lo que nos llegará en breve,y estamos con vosotros.
Moitos biquiños para los 2.
Me encanta tu blog.

24 de septiembre de 2011, 14:23  

Desánimo, desilusión percíbese en calquera recanto dos institutos, nas conversas, nas actitudes, nas decisións.. Só nos queda (mentres nos deixen, que si puideran non o farían!) a liberdade de expresar que defendemos o ensino público, que cremos nel e que actuamos de modo RESPONSABLE cando manifestamos a nosa repulsa ante tanta inxustiza representada por aqueles que enchen a boca ó falar dun ensino de calidade que só lles interesa como posible propaganda electoralista; un ensino de calidade se consigue coa colaboración, o esforzo e a entrega desinteresada do profesorado do ensino público, ese ó que se accede mediante unha durísima oposición...

24 de septiembre de 2011, 17:45  

Magnífica a exposición dos múltiples agravios que sufrimos os docentes nos últimos tempos. Non se pode describir mellor a situación. Bea, co teu permiso, farei un enlace no noso blog. Apertas dende Rábade.

3 de octubre de 2011, 22:28  

Non se da aprecio ó que non costa cartos. Só se valoran as cousas cando se perden. Pois ben, que se perdan. É a única forma de que algúns se dean conta dalgunhas cousas.

5 de octubre de 2011, 14:07  

Entrada más reciente Entrada antigua Inicio

Related Posts with Thumbnails

Blogger Template by Blogcrowds