BALBORDO CURSO 2009/2010


Dende hai tres anos xa, no mes de xuño hai reunión con sorpresa. Este curso unha delas foi a TARTA-LIBRO que Susana (unha nai de Balbordo) nos trouxo para o postre. Unha deliciosa tarta moi literaria e personalizada.
Ademais, Jorge Marcos (que leva tres anos en Balbordo e o próximo ano se traslada de centro), preparou as palabras que van a continuación e unha agradable sorpresa na que todos tivemos que ler, un conxuro moi especial en galego e inglés... Moi divertido!


GRAZAS A TODOS.

E estas foron as palabras de Jorge Marcos:
"Cando se me propuxo participar activamente nesta cea pensei: por min perfecto, encántame comer, pero claro, a invitación tiña trampa. Eu que son de cándida naturaza, notaba que ela, a muller de longa melena e que sempre anda a correr, me quería decir algo e non se atrevía, ata que, armándose de valor me di: tes que facer comentarios no blog!! Ui, esto non era, pensa en algo para facer nesta noite.
E xa me vedes a min preparando este discurso que nin pretendo que sexa sermón, nin estamos nun monte( referencia inevitable…)
Mirade, na miña infancia, como na de case todos, ser o segundo de varios irmáns nunca trae nada bo e se, por riba, o primeiro che sae listo case sempre é de noite, pois todos os focos apuntan sempre hacia él. Encima a él dáballe por ler, que farda moito convertíndote nun ser moito mais interesante, se cabe. A min o que me gustaba era xogar ao fútbol e adentrarme o mais pronto posible no misterioso mundo femenino, non fora ser que me pasara o sol pola porta.. tiña eu, 14 anos.
Que te manden para o Seminario a esa idade é para pensar se realmente os teus pais queren para ti o mellor, ou, simplemente, sacarte de en medio, pero co tempo entendín o acertado daquela decisión..
Alá coñecín ao meu tutor que, paradoxas do destino, sempre me levaba a un despacho cheo de libros e me comentaba o último que lera…e pensaba, o día que me atreva a abrir un que non sexa de lectura obrigada nos estudios, fago festa!!!!!
Ler parecíame aburrido, lento e mais ben, inútil.
Encima cando unha vez ao mes ia á casa, aparecía o lumbreras/literato, é dicir, o primoxénito, non deixándome dormir xa que me lia os seus bocetos de futuras novelas mundialmente famosas; a min sinceramente o único que me gustaba era cando nelas se falaba dalgún persoaxe que coñecía.
Mais cando me fixen maior de idade e observei que o meu éxito co xénero femenino era, cando menos, bastante discreto, ao contrario do Cervantes familiar, empecei a ler e un mundo novo se abriu en min. Foi cando tiven por compañeiro a Xerardo Quintiá que me leu moitos dos seus poemas e comentamos lecturas do mais variado… de fútbol non falabamos xa que él se nega a comentar algo que conteña un balón por medio..
E descubrín, entón, que un libro é un depósito de momentos felices, un sitio onde a vida é xusta, un refuxio. A emoción é refuxio, a memoria, tamén. E iso é un libro, emoción e refuxio. Sempre me gustou mirar para aquelas persoas que gastan o seu tempo cun libro entre as mans, mais non penso xa no libro, senón no recordo que ese libro deixa en nós.
Acaso ese refuxio que supón un libro, non se converte nos peores días, no recordo de tempos felices? E é que cando lemos, nunca estamos sos.
Pero, por qué ler, ao fin e ao cabo? Porque nos fai libres, libres para saber que a nosa vida é nosa, para saber que ao noso redor hai persoas que non tiveron unha existencia doada, para saber que esa nosa sorte non nos fai mellares; nin complexos nin orgullo, instrucción para porse na pel do outro. Se ler non nos aporta nada para a vida cotiá, serve de pouco. Tiven profesores que leron moreas de libros, pero estaban aillados do mundanal ruido; eran sabios, mais agora penso que sabio é aquel que o que le lle serve para trasfomar a realidade. Por iso, toda biblioteca é antes un taller que un almacén, mais viña que adega. Pero queridos amigos, non creo que todo libro teña que ser leido; eu tamén desprecio os libros xa que ante eles hai que ser exixentes,lelos sen concesións,criticalos sen piedade, será así como den froito e o den en abundanza…sóavos a frase?...

O clube de lectura dende que botou a andar deu froito abundante. Fermoso é nestes tempos xuntarse coa excusa de ler un libro, pero o que alá xurdeu, foi mais que simples comentarios de textos. En cada reunión, admirabamos a capacidade de cadaquén para saber mirar o mundo dese libro dende o seu modo de pensar, ideas encontradas, persoas encontradas, páxinas que se revelan a nós de xeito dispar.. pero qué gratificante é conversar, ler en compañía, disfrutar dos outros, desos xestos que nos fan familiares…ler une, o clube une.. Fomos invitados a bailes, tivemos un quinto fillo, cruzamos fronteiras de noite entre o amor e a morte, pagamos nos peaxes con letras en vez de euros. E todo, todo, por obra e gracia da divina providencia.
Pero, por qué ler? Sigo a preguntarme e preguntarvos; porque nos fai mais humanos, mais libres, compasivos e ás veces , mais felices e por moito que me pese recoñecelo, teño que agradecer ao primoxénito do meu clan e a todos vos, especialmente a Bea e Mariluz, ausente, os momentos compartidos á beira dun libro.
Temos o epílogo por escribir…esa será a nosa tarefa,compartida".





En BalbordoBis remataremos o curso o mércores 16 falando, vendo e escoitando parte deste libro do que fixeron un vídeo de animación os seus autores!

Pero antes dese día no que nos reuniremos, pensa: E ti que soños tés?



Tamén pode verse a presentación en ISSUU neste blog dos autores do libro.

J. Cortázar é un dos escritores que me levaron (hai moitos anos xa) a fantasear coa literatura, a poñerlle imaxes a realidades inexistentes ás que me acercou coas súas palabras e a súa tremenda forza imaxinativa. Cada relectura dos seus relatos me descubre algo novo no que non reparara. Por iso elixín algún relato corto de Cortázar para lermos, o grupo de alumnos maiores de Balbordo, no parque do lado do instituto na última reunión do curso.
Estas son algunhas imaxes dos momentos que compartimos no Parque, no que houbo tempo para ler, recomendar lecturas e coñecer un novo autor do que nunca oíran falar.


Comezamos coas poucas liñas de Página asesina:
"En un pueblo de Escocia venden libros con una página en blanco perdida en algún lugar del volumen. Si un lector desemboca en esa página al dar las tres de la tarde, muere".
E tamén lemos:







O seguinte debuxo (unha parte dos tres que fixeran) elaborárono, hai varios anos, dúas alumnas de 3ºESO (Uxía e Mar) da súa interpretación de "Continuidad de los parques" (Final de Juego). Foi outro dos relatos que lemos.

Tamén podedes escoitar algunha das historia de Cortázar, coa súa inconfundible voz "Continuidad de los parques" (Final del juego)

Continuamos en Balbordo o noso lema deste ano do Día do libro: "en Monforte Lemos" e agora (na última reunión) concretamos máis: "Lemos no Cabe "(o noso Río e tamén o noso Instituto).




Fomos, pois, dende o Río Cabe (o noso Instituto) ata o Río Cabe (o que pasa por Monforte) a ler este álbum ilustrado e falar das recomendacións dos rapaces (mellor dito, foron as rapazas as únicas que recomendaron!) para o verán!
Este Álbum de
Laetitia Bourget e Emmanuelle Houdart é un libro con ilustracións dun espectacular colorido e con palabras que non teñen desperdicio!

Como os rapaces me pediron que para a última reunión lésemos algo divertido, pareceume que este conto (moi, moi recomendable e divertido) podería ser unha lectura adecuada...
Cando os namorados baixan da súa nube (príncipe e princesa feitos o un para o outro) que sucede na convivencia diaria?
Estas son algunhas das preguntas plantexadas:
"¿Cómo eligieron el color del palacio sin discutir?"(...)
"¿Cómo podía el príncipe seguir siendo azul si roncaba en la noche?" (...)
"¿Y cuando a la princesa se le escapaba un ruidoso aroma a pesar de todos los esfuerzos por contenerlo?" (...)
"¿Y cuando él no advertía que ella se había puesto guapa sólo para él?" (...)
Estas e moitas outras cuestións, que quedan abertas nos contos, teñen unha hipotética resposta na última páxina. Foi o texto que lemos e miraron.
Logo tamén houbo lectura e risas e poucas ganas de volver ó outro "Río" coa calor que ía!!!

LECTURAS XUÑO



ALUMNOS GRUPO 1 MARTES 8 lectura sorpresa no Parque ás 9:35
ALUMNOS GRUPO 2: XOVES 3 "Lemos no Río Cabe; no Río Cabe Lemos" ás 11:15.


PROFES,PAIS E P.A.S. VENRES 11 ás 21:30 Cea e sorpresa

Esperabamos a visita de Xaquín López (reporteiro da tve) para poder escoitar a súa experiencia, relatada no libro, pero teremos que aprazar dito encontro para máis adiante...

Despois de ver o vídeo que vai a continuación, falamos en Balbordo, nos grupos de pais e profesores, das nosas impresións sobre este duro libro: tráfico de nenos, corrupción, miseria, diferentes modos de vida e costumes, posibles solucións...
É a primeira vez que non temos como lectura unha obra literaria polo que o tono das nosas reflexións foi moi distinto ó que adoitamos a cotío... Interesante experiencia. Moi diferente ás lecturas virtuais propostas para os alumnos no mesmo mes: literatura fantástica e de ciencia ficción.
Reproduzo unha entrevista que lle fixo Ana Guantes a Xaquín López, na "Ventana" da Ser, e o seguinte vídeo de youtube dunha entrevista de Teledonisti. O periodista explica algúns interesantes aspectos abordados neste texto:



Entradas más recientes Entradas antiguas Inicio

Related Posts with Thumbnails

Blogger Template by Blogcrowds