Tristes armas, de Marina Mayoral é unha novela de sentimentos, unha historia desas que non poden deixar
indiferente a ninguén.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNhTDN_t_quIhiQ1iuWc5vuF1zCXD3b78hoc6g2RMeavzL6xRR-Go-jvl9M5ALN8wcDcleJXxubarH4xqHPag5xwNBDYH7lbCT_nzymyaqgxvhpb3MxLJ6N950bKu_wI8yjgXHiPjUhBZG/s320/20080524161852-cvxg107401%5B1%5D.jpg)
Os rapaces comentaron moitos aspectos da novela: fundamentalmente o comportamento das nenas e da nai, a angustia provocada pola situación de guerra exposta no libro, o valor da amizade desinteresada (que sobrepasa fronteiras de ideoloxías) e que recibe, inesperadamente, unha recompensa nun futuro inmediato; a dor do exilio representado na figura de Harmonía e Rosa, dúas irmás que deben marchar a Rusia como consecuencia da Guerra civil; a incomunicación obrigada, a censura, a loita por sobrevivir diariamente, a necesidade de tomar decisións e de medrar, os amores en silencio ou a forza dos recordos foron algúns dos temas que comentamos.
Unha reunión, por outra parte, que resultou moi divertida.
Unha reunión, por outra parte, que resultou moi divertida.
Etiquetas: Amor, Exilio, Guerra civil
Entrada más reciente Entrada antigua Inicio
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
0 comentarios:
Publicar un comentario