É un texto breve e duro, que incita á reflexión cando remata a lectura.
Falamos do argumento, do que non entenderan no final da historia, da violencia, da crueldade, da miseria, do comportamento dalgúns personaxes...
Moi acertada e sinteticamente indicou na reunión Sabela que do texto se poderían extraer varias ensinanzas; penso que a principal é a de que a felicidade non se atopa ás veces nas cousas que pensamos a van proporcionar (no caso do libro conseguir unha perfecta perla que supostamente sacará ós protagonistas da miseria) porque a avaricia e a deshumanización poden tamén coa maior das ilusións.
A perla pode que simbolice os soños irrealizables, os desexos, as promesas... o que de súpeto é arrebatado pola fatalidade.
Valérie Tong 
Cuong introduce (como preludio da súa novela) esta cita de Séneca, De la providencia:
Cuong introduce (como preludio da súa novela) esta cita de Séneca, De la providencia:"Soportémoslo, pues, todo con valor, porque las cosas no suceden por casualidad, como creemos, sino a su debido tiempo".
É un libro optimista, entretido e que penso deixa unha agradable sensación de confianza nos sentimentos humanos e nos cambios. Cheo de detalles entrelazados, e íntimos, da vida dos catro personaxes da historia que acaban cruzándose nalgún momento por acontecementos imprevisibles que darán xiros moi inesperados ás súas vidas. O xogo de encadenamentos, azar, casualidades... (no marco dunha gran cidade na que o anónimato e a invisibilidade tería que ser a característica máis relevante dos habitantes) centra a temática de cada historia.
Marylou, Albert, Tom e Prudence (personaxes que pasaron na súa existencia por situacións complexas) vense alterados cando a coincidencia, a sorte ou a casualidade intervén ó chou nun día da súa anónima vida.
Un libro que nos gustou en Balbordo.
Chegamos hoxe á Biblioteca no Recreo para falar do libro de A. Fernández Paz e rematamos fixando como lectura virtual, para o próximo mes, o libro que Lois (un dos máis antigos membros de Balbordo) está publicando no seu blog... Unha agradable elección do alumnado, que comentarei 
ó final.Respecto a O centro do labirinto non nos levou a moitos comentarios (nin apaixoados!) aínda que a grande dose de fantasía do texto, a temática que aborda, as características dalgúns persoaxes, ás similitudes con algunha situación de actualidade... pensei que lles ían "enganchar", pero non foi así! Algo se falou de David, do movemento de resistencia, de Brenda e os seus pais, da relación do rapaz e a rapaza... aínda que non estaban hoxe moi comunicativos!!!!
Cando fixamos a lectura virtual de maio, Lois López Valdés ofreceuse a que lle criticásemos a súa novela (á que podedes acceder cun enlace ó seu blog picando a imaxe que vai a continuación). Sabe que en Balbordo somos moi moi críticos cando nos poñemos a falar das obras dos outros así que xa o avisamos para que estivese preparado para escoitarnos a todos.
Supoño que é un gran orgullo que contemos neste grupo cun futuro escritor e que considere que pode atreverse a soportar as nosas críticas, preguntas... e que admita suxestións para poñerlle un fin a esas páxinas que con tanta ilusión está escribindo.
Realmente, considero que esta vai ser para todos nós (autor-lector e lectores dun club de lectura) unha moi boa experiencia!! Boa e crítica lectura do texto deste gran autor de 3º ESO:
Mes dos libros: En MONFORTE, LEMOS. En BALBORDO, LEMOS
0 comentarios Publicado por Beatriz González en 12:20
En Bibliocabe podedes ver o mural do Día do Libro. Este é o vídeo que fixo PARAMIO para resumir a inolvidable experiencia da nosa "conquista da Torre" o 23 de abril:
O slide corresponde á páxina oficial de Suzy Lee e tan só reproduce as primeiras páxinas da obra o resto continuaremos véndoo no libro...
E, por casualidade, despois da reunión, caeu nas miñas mans este fantástico libro de Hervé Tullet da editorial Kókinos: Juego de espejos. Un libro para soñar, en negros e grises, no que hai 1000 miradas para disfrutar... e para meterse nun espello. Tamén o ollaremos en BalbordoBis
Con Casa de bonecas de Ibsen 
rematamos hoxe en Balbordo a nosa pequena homenaxe ó teatro (o día Internacional do Teatro foi o 27 de marzo), no contexto das actividades que tamén fixemos na Biblioteca (exposición de teatrillos, teatro de sombras...).
rematamos hoxe en Balbordo a nosa pequena homenaxe ó teatro (o día Internacional do Teatro foi o 27 de marzo), no contexto das actividades que tamén fixemos na Biblioteca (exposición de teatrillos, teatro de sombras...).Foi unha lectura que deu moito que falar, que provocou animados comentarios sobre as convencións, o lugar da muller na sociedade da época, a hipocrisía, as relacións familiares... e, especialmente, o carácter dos protagonistas da historia, fundamentalmente de Nora.
Destacaría a forza de Nora, esa muller pouco convencional que constrúe a súa vida sobre renuncias que acaban por derrubar o mundo de bonecas e de disfraces no que habita.
Helmer, o prestamista, o Dr. Rank e a Sra Linde non se materializaron en ningún escenario nin os ollamos actuando, porén démoslles vida hoxe cos nosos reproches, defensas, discusións e reflexións na Biblioteca.
Podedes facer lectura virtual da obra neste enlace.
VALENTINO RUFINI E AKIL PILLABÁN, DE VIAXE A MILÁN (e van sen un can), R. SALGUEIRO
0 comentarios Publicado por Beatriz González en 14:52
E continuamos con teatro... esta vez cunha comedia de Roberto Salgueiro ambientada no século XVIII en Italia.As opinións sobre a obra estiveron moi divididas no grupo dos máis novos: uns comentaron que se divertiran e outros que non lles gustara nada porque lle sobraban as explicacións (referíanse ás acotacións)... Son de 1ºESO polo que aproveitamos para comentar para que serven esas anotacións nuns textos que teñen como finalidade ser representados nun escenario.
Falamos do argumento do texto, dos personaxes e das situacións que viven os dous protagonistas desta historia. Tamén observaron os rapaces os anacronismos presentes na obra, que teñen como fin darlle comicidade, por exemplo: a aparición dun microondas ou a bebida ("Chosca-Cola").
Tivemos tempo de ler o comezo do texto e recitar con boa entonación unha parte. No que coincidiron foi en dicir que o momento que máis lles agradara fora o poema das pp. 30-31 (que tamén recitou unha alumna).
Procuraremos asistir á representación teatral!
"El planeta de los culos", SAINETES MEDICINALES de José Cedena
0 comentarios Publicado por Beatriz González en 20:09Neste mes a
dicado ó teatro, a obra elixida para o grupo dos rapaces maiores foi "El planeta de los culos" de J. Cedena. Un texto breve que provocou moitas risas cando viron o título, que correu de man en man (non só entre Balbordo) e que leron en alto hoxe nunha atípica reunión na que non quixeron falar da obra! Só dicían que lles gustara moito! 8 dos 12 rapaces recitaron parte dun texto divertido, transgresor e moi fresco.
dicado ó teatro, a obra elixida para o grupo dos rapaces maiores foi "El planeta de los culos" de J. Cedena. Un texto breve que provocou moitas risas cando viron o título, que correu de man en man (non só entre Balbordo) e que leron en alto hoxe nunha atípica reunión na que non quixeron falar da obra! Só dicían que lles gustara moito! 8 dos 12 rapaces recitaron parte dun texto divertido, transgresor e moi fresco.Culón, Culillo, Culín, Culote, Culito, Culorín e Culorillo foron hoxe os protagonistas de Balbordo. Este sainete arrinca gargalladas, roza o grotesco e o esperpéntico.
Creo que van ler o resto de sainetes da obra.
Lectura "medicinal": No curan los males pero se te olvidan. Medicamento moi recomendable.
Este conto, escrito e narrado aquí por José Saramago, permitiranos pensar en BalbordoBis cantos modos distintos temos de contar unha historia, de interpretar unhas imaxes que observaremos neste corto de animación.
Recórdavos algo que xa vimos en El árbol rojo? Pensades que teñen algo en común ou son moi diferentes?
O pasado martes, na Biblioteca, tivemos a sorte de que Gonzalo Navaza compartise as súas palabras cos dous grupos de Balbordo e o privilexio de que nos fixese entender moito mellor Erros e Tánatos.
Segura
mente, cando decidamos relelo (pola súa amenidade e sinxeleza é un texto para volver a disfrutar) recordaremos moitos dos detalles que esa tarde coñecemos. É un texto do que xa se fixeron moitas edicións e que foi moi difundido tamén ó ser publicado na Biblioteca 120.
Segura
mente, cando decidamos relelo (pola súa amenidade e sinxeleza é un texto para volver a disfrutar) recordaremos moitos dos detalles que esa tarde coñecemos. É un texto do que xa se fixeron moitas edicións e que foi moi difundido tamén ó ser publicado na Biblioteca 120.Navaza referiuse á súa profesión de escritor, acercounos ás súas obras e proxectos e explicou a importancia do conto como xénero narrativo ás veces non valorado na súa xusta medida. Dun modo moi ameno, permitiunos coñecer a historia do texto, as sensacións que tivo pouco despois de escribilo e antes da súa pubicación; os estímulos ou as situacións que aproveitou para construir as historias... Comentou como algúns personaxes xurdiron de situacións concretas ou anécdotas que logo convertiu en literatura; opinou sobre os seus relatos e a resolución ofrecida en cada historia; referiuse ás técnicas narrativas, ó humor e á morte presente na maioría das historias... Foron obxecto de conversa varios relatos e personaxes do libro que, aquela tarde, flotaron na Biblioteca entre a mirada do seu creador e de varios lectores que atentamente se acercaran previamente ó texto.
Podedes consultar algunhas Críticas sobre o libro nestes cadernos de Xerais.
Temos que agradecerlle a Gonzalo a súa extraordinaria amabilidade, cercanía e capacidade de comunicar que a literatura, a boa literatura, pode proporcionar ó lector o pracer de ler. Agardamos telo de novo en Balbordo para disfrutar doutra proposta e das súas palabras. Moitas Grazas por non deixar o texto esquecido nun caixón e por ser tan xeneroso ó compartir un pouco do proceso creador!
Temos que agradecerlle a Gonzalo a súa extraordinaria amabilidade, cercanía e capacidade de comunicar que a literatura, a boa literatura, pode proporcionar ó lector o pracer de ler. Agardamos telo de novo en Balbordo para disfrutar doutra proposta e das súas palabras. Moitas Grazas por non deixar o texto esquecido nun caixón e por ser tan xeneroso ó compartir un pouco do proceso creador!
Grazas tamén a Mª Xesús Vila que dende Normalización Lingüística fixo posible a visita de Navaza.
Teño pensado moito sobre
o motivo polo que os rapaces son entusiastas devoradores de literatura fantástica e de aventuras. Supoño que significa unha grande evasión hacia mundos que recordan ós contos e levan a ambientes totalmente descoñecidos. Esto sucede no libro El Secreto de If; foi unha lectura que lles arrincou encarecidos comentarios. Algúns destes foron: a voda noutro reino que desencadena os acontecementos da historia, varias probas, unha perigosa viaxe, unha torre invisible na que un mozo está privado de liberdade dende que naceu, seres máxicos, unha princesa, un mago, un terrible dragón, claves secretas para desvelar un misterio...
o motivo polo que os rapaces son entusiastas devoradores de literatura fantástica e de aventuras. Supoño que significa unha grande evasión hacia mundos que recordan ós contos e levan a ambientes totalmente descoñecidos. Esto sucede no libro El Secreto de If; foi unha lectura que lles arrincou encarecidos comentarios. Algúns destes foron: a voda noutro reino que desencadena os acontecementos da historia, varias probas, unha perigosa viaxe, unha torre invisible na que un mozo está privado de liberdade dende que naceu, seres máxicos, unha princesa, un mago, un terrible dragón, claves secretas para desvelar un misterio...As distintas características dos personaxes (de gran lealdade, valentes, loitadores, sacrificados...) tamén foron motivo de conversa. Uns momentos moi agradables os que compartimos falando do Secreto de If.
Na reunión de hoxe comentamos este libro de P. Claudel no que se fala de soidade, tenrura, amizade e silencios... É unha novela difícil de sintetizar sen condicionar a lectura e a interpretación do que se acerque a este libro. Por iso, só comentarei que é un texto sinxelo, de sentimentos profundos. Destaco a soidade do Sr. Linh, que se ve repentinamente acompañado por outra alma sensible -o seu amigo Bark- e ambos comparten recordos e amizade simplemente pola forza da proximidade, posto que as fronteiras dun distinto idioma suporían a imposibilidade de calquera conexión...
Nos comentarios dos rapaces saíron palabras como: tristeza (impregna moitas páxinas da historia); cidade inhóspita frente 
á aldea da que procede o protagonista; exilio e desarraigo; loucura e insoportable dor que leva a determinados comportamentos do anciá que a algúns lles sorprenderon.
á aldea da que procede o protagonista; exilio e desarraigo; loucura e insoportable dor que leva a determinados comportamentos do anciá que a algúns lles sorprenderon.Como indiquei hai un ano, cando falamos deste libro no grupo de maiores, non podo deixar de recomendalo encarecidamente.
Este marabilloso Álbum, de Shaun Tan, editado por Bárbara Fiore Editora será o primeiro libro de BalbordoBis para este curso.
Déixovos este estupendo agasallo que alguén colgou en youtube. Supoño que ó velo un non pode resistir a tentación de comprar o libro, regalalo ou comentalo!E falamos do Álbum onte na Biblioteca con 7 rapaces de BalbordoBis. Miraron o vídeo moi en silencio, moi observadores, fixamente... Elixiron a lámina que máis lle gustara, comentaron sensacións que lles provocaba o texto e os debuxos. Fomos reparando en pequenos detalles dalgunha imaxe e aprendendo que en cada lectura todos podemos "ver e entender" máis.
Unha boísima experiencia!
A recomendación deste libro por parte de dúas amigas "lectoras" fixo que o mercase de inmediato e, teño que recoñecer, pareceume marabilloso. Creo que tamén lles gustou ós compoñentes dos dous grupos de maiores, así o afirmaron polos comentarios minuciosos do texto. Arrincounos máis dun sorriso esta tarde de conversa...
Optimismo, fr
escura ou comprensión son palabras que serven para calificar este libro. O contraste entre un mozo e unha anciá que comparten conversacións e lecturas nun banco dun parque deixa, tras cada fragmento, unha sensación de tranquilidade e de calma. Tamén queda a pegada de que o afán de superación sempre é posible, aínda que ós personaxes lles rodee unha soidade que se verá colmada polo descubremento apaixoado das lecturas e do pracer de escoitar. Gustoume comprobar con este libro que preocuparse polos outros pode ser a orixe de que alguén poida cambiar para positivo a súa vida. Canto máis se dá máis se recibe, máis frores e froitos xorden...
escura ou comprensión son palabras que serven para calificar este libro. O contraste entre un mozo e unha anciá que comparten conversacións e lecturas nun banco dun parque deixa, tras cada fragmento, unha sensación de tranquilidade e de calma. Tamén queda a pegada de que o afán de superación sempre é posible, aínda que ós personaxes lles rodee unha soidade que se verá colmada polo descubremento apaixoado das lecturas e do pracer de escoitar. Gustoume comprobar con este libro que preocuparse polos outros pode ser a orixe de que alguén poida cambiar para positivo a súa vida. Canto máis se dá máis se recibe, máis frores e froitos xorden...Nesta tarde falamos de Margueritte, de lecturas, de cariño, de comprensión e de palabras; moitas palabras que xurdiron dun parque e de moitas tardes compartidas (como as nosas tardes de libros en Balbordo, na Biblioteca).
Breogán Riveiro gañou con Tonecho de Rebordechao o Premio Raíña Lupa no 2004. Segue a ser un libro moi ben recibido polos lectores.
Pode que a súa frescura, as notas de humor, a sinxeleza na narración e a personal
idade do neno protagonista da historia sexan os condimentos que fagan doada e divertida a súa lectura.
Así a consideraron tamén os rapaces do segundo grupo de Balbordo, que comentaron algúns episodios do texto (a xornada electoral, a aventura dos cogumelos, da casa abandonada, o episodio do home do unto...) e especialmente as eternas discusións dos avós de Tonecho; aínda que tamén o amor do rapaz pola súa profe arrincou algún comentario xovial.
idade do neno protagonista da historia sexan os condimentos que fagan doada e divertida a súa lectura.Así a consideraron tamén os rapaces do segundo grupo de Balbordo, que comentaron algúns episodios do texto (a xornada electoral, a aventura dos cogumelos, da casa abandonada, o episodio do home do unto...) e especialmente as eternas discusións dos avós de Tonecho; aínda que tamén o amor do rapaz pola súa profe arrincou algún comentario xovial.
Paréceme un bo libro para reflexionar sobre varios temas: o contraste entre a vida do campo e da cidade; as relacións entre veciños, a forza das narracións orais e tamén o agradable de divertirse dun modo espontáneo, entre a natureza.
Hoxe, a petición do grupo de rapaces maiores, falamos deste libro de Laura Gallego,
do que tamén deixaron algún comentario na entrada anterior (do cartel).
do que tamén deixaron algún comentario na entrada anterior (do cartel).A maioría devoran libros de literatura fantástica e xa leran o tomo seguinte: Alas negras, que lle recomendaron ós que aínda non se puxeran coa súa lectura. Nalgún momento da reunión adiantaban partes que sucedían na continuación e houbo que pedir que non desvelasen a historia!
Personaxes, situacións, lugares, comportamentos, acción, traizón... foron os temas que saíron (ás veces atropelladamente porque se sacaban a palabra). A imaxe coa que me quedarei hoxe: un dos alumnos do grupo apurando a lectura das últimas 15 páxinas que lle quedaban!!
Xa que vos gusta tanto esta escritora, entrade na páxina de Laura Gallego (da que quedou a dirección ó principio) e atoparedes máis información sobre a autora ou poderedes participar no foro! Leremos máis adiante en Balbordo Alas negras.
O 30 de Decembro quedou nunha peaxe un exemplar (da Biblioteca) do libro co que comezamos as reunións de Balbordo os maiores este curso: Peaxes. Anteriormente, outro membro do Club deixara un exemplar, aquela vez sen dedicatoria...
Esperemos que pase por moitas mans, que algún dos seus lectores se anime a entrar neste blog e deixar un
comentario...
comentario... Non sabemos cantas peaxes percorrerá este libro, si só quedará esquecido nalgunha cabina, si lle será entregado a algún conductor... Agardamos algunha resposta. De novo me animo a recomendar a súa lectura!
Para continuar coa temática de Dereitos humanos en Decembro... Este libro de Antón Fortes, con ilustracións de Joanna Concejo, penso que conxuga perfectamente a sinxeleza dun texto contado dende o punto de vista dun neno coa forza visual dunhas ilustracións nas que o horror, a fame, o frío e a humillación non precisarían de palabras...
Aínda que é un tema repetidamente tratado en libros, documentais, películas (tal vez por iso algunha imaxe no
s poda resultar "familiar") moitos dos maiores do club comentamos que a forza das imaxes é tremenda e o texto, en moitas páxinas, sobrecolledor.
s poda resultar "familiar") moitos dos maiores do club comentamos que a forza das imaxes é tremenda e o texto, en moitas páxinas, sobrecolledor.Fomos reparando practicamente en todas as láminas e reflexionando sobre o posible significado das cores, dos borróns das páxinas, dos corpos cortados, as árbores, a música, incluso o difícil momento dos soños e dos xogos nesa situación...
Tamén coincidimos a maioría dos compoñentes dos grupos (¡con unanimidade no dos pais!) na elección dunha imaxe na que o rapaz se agarra fortemente ás costas da súa nai (esa nai que xa non lle conta historias porque está demasiado cansa).
O breve título do libro penso que condensa en dúas sílabas a nada e o cheiro a morte. A presenza das multitudes vixiadas non deixará nunca de sobrecollerme nin tampouco cando tento pensar no frío, nas miradas perdidas e a sensación de miseria que respiran os corpos escuálidos hacinados entre un terror dificilmente imaxinable. Aínda que o vise miles e miles de veces este tema sempre seguirá impresionándome.
Hai exactamente un ano, os dous grupos de maiores de Balbordo reflexionamos sobre Ninguén está só: 10 relatos que abordan dereitos humanos vulnerados en distintos lugares do mundo.
De novo, Carlos Parada contoulle ó outro grupo de rapaces a súa experiencia no Sáhara (esta vez relacionada co relato de F. Alonso "
Sáhara, améndoa amarga") lugar co que comeza esta escolma de relatos.
Sáhara, améndoa amarga") lugar co que comeza esta escolma de relatos.A continuación, no tempo que nos quedou para falar do libro, algún preguntou o que non entendera (pronto outros respostaron!); comentaron o texto de F. Casalderrey "Electrocardiograma plano" expoñendo diversas opinións; fixáronse na orixinal disposición tipográfica de "Travesía en branco e negro" e conteilles algo do que lle escoitei a A. Reigosa sobre a orixe desta historia... Algún mostrouse interesado por nomear "Barbazul" de P. Carballeira e tamén deu tempo de falar de "Un bil
lete de tren" de H. Villar e o significado último que para alguén pode ter acadar un modo de escapar dunha situación.
lete de tren" de H. Villar e o significado último que para alguén pode ter acadar un modo de escapar dunha situación.Penso que é unha lectura francamente interesante. Facede a proba os profesores e lede algunha destas historias ó alumnado, á que máis significado teña para vós, e logo que eles fagan unha reflexión... Colgarei un comentario dalgunha das impresións de alumnos meus de 3º ESO (algún de Balbordo) despois de lerlles "A vida a Valga" (de Ana Expósito), para mín sen dúbida un dos relatos máis sobrecolledores do libro.
Tamén vos recomendo que vexades en Bibliocabe un excelente vídeo que fixo Paramio sobre un poema de J. Agustín Goytisolo ("Nadie está solo") que aparece como introdución a este libro que comentamos hoxe.
Hoxe no recreo, na Biblioteca, acercámonos un pouco ó Sáhara. O novo grupo de alumnos do Club que vedes na foto (e tamén varios profes que quixeron asistir á reunión) escoitamos ó noso compañeiro Carlos Parada que preparou unha presentación sobre o Sáhara e a súa experiencia directa alí, cando estivo no 2004. Atentamente, moi atentamente, os rapaces fixáronse no que nos contaba desa cultura tan distinta á nosa, a vida diaria alí, m
iraban fixamente as fotos, as persoas que aparecían na pantalla e non sei si a algún lle espertou a curiosidade de saber máis dese pobo que loita con esperanza. Seguro que estes días repararán máis nas noticias de actualidade! No blog dunha amiga (Gracia) podedes ver un vídeo de hai máis dun ano no que tamén reflexiona sobre a situación deste lugar do mundo.
iraban fixamente as fotos, as persoas que aparecían na pantalla e non sei si a algún lle espertou a curiosidade de saber máis dese pobo que loita con esperanza. Seguro que estes días repararán máis nas noticias de actualidade! No blog dunha amiga (Gracia) podedes ver un vídeo de hai máis dun ano no que tamén reflexiona sobre a situación deste lugar do mundo.Logo dos comentarios de Carlos, charlamos algo deste libro de Paula Carballeira. Creo que é un texto que se le doadamente, porque recorda esas historias contadas polos avós das que sempre aprendemos algo novo cando as escoitamos outra vez... Ademais, as mag
níficas ilustracións de Carole Hénaff fannos deter en moitas páxinas e trasladarnos a un mundo moi distinto ó noso: ó deserto. Son debuxos de gran colorido e forza visual que atrapan a imaxinación (polo menos a miña!!) e me fan desexar coñecer eses lugares, olores e noites estreladas...
níficas ilustracións de Carole Hénaff fannos deter en moitas páxinas e trasladarnos a un mundo moi distinto ó noso: ó deserto. Son debuxos de gran colorido e forza visual que atrapan a imaxinación (polo menos a miña!!) e me fan desexar coñecer eses lugares, olores e noites estreladas...Espero que os rapaces fagan algún comentario... Eu podo dicir que me fascinaron as ilustracións. E, do texto, o modo en que a avoa Ubago fala da morte, describe os ouveos dos cans e rememora antes dese momento historias máxicas. Mentres lía fun quen de imaxinar a un neno desexoso por coñecer o final de cada historia contada, case nervioso cando o conto se interrumpía! Tamén me fixo pensar nas lembranzas dese rapaz que chega a outra cultura, neno ó que ó seu pai "non lle gustaban os contos, prefería falarme de paisaxes, das xentes, do grande que era o mundo" (p. 7) pero que decide levalo ao deserto, lugar onde si lle contarán historias (posiblemente dunha tradición moi distinta á da nosa cultura persoal pero en definitiva soños que lle farán voar e ter outra visión da vida).
Grazas a Carlos por poñerlle rostro a un lugar onde se ambientaba a historia deste mes.
A escolla de lecturas de Decembro débese a este motivo:
Hoxe foi un deses días nos que nos evadimos apaixoadamente na Biblioteca cunha boa e m
oi recomendable lectura de Doris Lessing. Poderíamos resumir o que significou para nós esta obra cunha palabra utilizada por Serafín: IMPACTANTE.
oi recomendable lectura de Doris Lessing. Poderíamos resumir o que significou para nós esta obra cunha palabra utilizada por Serafín: IMPACTANTE.Certamente, a lectura deste texto fixo que houbese un BALBORDO de voces que hai tempo non provocaba ningún libro nunha reunión. Non sei si o feito de que a maioría foramos pais fixo que nos identificásemos máis cunha hipotética situación plantexada; pode tamén que nos enriquecésemos coa visión dos que non o eran..., que en principio nos escoitaban en silencio. O discurrir tan
lineal dun libro que non se detén en capítulos e incita a seguir lendo e lendo ata a última liña... contribuiu paralelamente a que tampouco nós deixásemos de falar nin un momento. Tiven a sensación de que moitos querían opinar tan pronto como alguén lanzaba unha nova suxestión, unha nova ollada sobre ese mesmo texto.
Esta vez non desvelarei nada da temática do libro; só me permito opinar que D. Lessing tratou e suxeriu maxistralmente moitos temas dos que ás veces evitamos falar, deses que posiblemente necesitarían máis reflexións e resolucións diferentes ás que a sociedade adoita.
A continuación deste libro (Ben en el mundo), que rodou de man en man polas mesas, deixou no aire da nosa Biblioteca onte o desexo de polo menos sete lectores que "están en lista de espera".
lineal dun libro que non se detén en capítulos e incita a seguir lendo e lendo ata a última liña... contribuiu paralelamente a que tampouco nós deixásemos de falar nin un momento. Tiven a sensación de que moitos querían opinar tan pronto como alguén lanzaba unha nova suxestión, unha nova ollada sobre ese mesmo texto.Esta vez non desvelarei nada da temática do libro; só me permito opinar que D. Lessing tratou e suxeriu maxistralmente moitos temas dos que ás veces evitamos falar, deses que posiblemente necesitarían máis reflexións e resolucións diferentes ás que a sociedade adoita.
A continuación deste libro (Ben en el mundo), que rodou de man en man polas mesas, deixou no aire da nosa Biblioteca onte o desexo de polo menos sete lectores que "están en lista de espera".
Este libro de relatos de E. Barceló penso que "desconcertou" un pouco ós rapaces "veteranos" do Club. Comezaron lendo o cómic "Mil Euros por tu vida" (Jordi Farga e Luis Miguez) baseado nun dos relatos de Futuros peligrosos; cando devolvían o libriño o comentario máis xeralizado foi: que raro, non o entendín ben.... etc. Pedinlles que non se impacientasen, que leran as 7 historias posto que unha vez rematada a que leva o mesmo título do cómic lles sería máis doada a comprensión deste.Reacción
s moi diversas son as que provocou este texto... polo que antes de escomezar a nosa habitual charla, pedireilles que voluntariamente redacten no blog algo do que lles suxeriu o libro, o que non entenderon... Non saben que van realizar esta actividade polo que agardo sorpresas!!! Lerémolo nos comentarios...
s moi diversas son as que provocou este texto... polo que antes de escomezar a nosa habitual charla, pedireilles que voluntariamente redacten no blog algo do que lles suxeriu o libro, o que non entenderon... Non saben que van realizar esta actividade polo que agardo sorpresas!!! Lerémolo nos comentarios...Creo que é un libro que aborda futuros tan utópicos e á vez tan cercanos que crea certo desacougo: a inmortalidade, a manipulación xenética, a vellez, a realidade.JPG)
virtual, as prohibicións, o medo a morte e á soidade... Son temas ós que estamos afeitos pero o enfoque destas historias non pode deixar indiferente ó lector dun século caracterizado por continuos avances e cambios na percepción da realidade. Un lector atento debe reflexionar sobre as diversas propostas que o libro contén e de certo sei que estes excelentes lectores maquinaron; estou desexando escoitalos...
.JPG)
virtual, as prohibicións, o medo a morte e á soidade... Son temas ós que estamos afeitos pero o enfoque destas historias non pode deixar indiferente ó lector dun século caracterizado por continuos avances e cambios na percepción da realidade. Un lector atento debe reflexionar sobre as diversas propostas que o libro contén e de certo sei que estes excelentes lectores maquinaron; estou desexando escoitalos...Tamén está publicada unha novela gráfica (guión de J. Farga e debuxos de L. Míguez) baseada en tres relatos da mesma autora
Elixín esta obra de P. Pullman para comezar co novo grupo de alumnos de Balbordo porque considerei que a súa brevidade e o derroche de fantasía podería ser un modo idóneo de introducirnos na "primeira práctica" de falar con outros da experiencia da previa lectura individual. Vinme sorpren
dida gratamente por novos alumnos que durante este mes me foron comentando polos pasillos, ou na Biblioteca, algúns detalles do libro; tamén percibín algún que outro entusiasmo nos comentarios e que a obra lles gustara! (Aínda que Cristian non opinou o mesmo na reunión!) Por sorte, non sempre todos coincidimos nos gustos!
dida gratamente por novos alumnos que durante este mes me foron comentando polos pasillos, ou na Biblioteca, algúns detalles do libro; tamén percibín algún que outro entusiasmo nos comentarios e que a obra lles gustara! (Aínda que Cristian non opinou o mesmo na reunión!) Por sorte, non sempre todos coincidimos nos gustos!Neste primeiro encontro repartimos libretas, pins, camisetas, estrenamos pasaporte e falamos, falamos... Foi novidade para todos nós por non saber o que ía dar de si o libro e este primeiro encontro na Biblioteca!
Referíronse a algún aspecto da temática e de como acontece a historia. O personaxe do que máis se falou foi do príncipe Florian e dos sucesos que lle acontecen. Unha alumna comentou que pasou algo de medo nun momento da lectura. Tamén tratamos o comportamento doutros protagonistas deste texto (o novelista, Gretl...). Sinalaron que a historia podería continuarse perfectamente; de feito, algún lam
entou que ó final queden interrogantes por resolver.
entou que ó final queden interrogantes por resolver.Penso que é un libro moi ameno, de lectura fácil e tan imaxinativo como a engranaxe dun vello reloxio, que cando se pon en marcha arrrastra canda el unha chea de pequenas pezas. Nesta novela hai sucesos estraños: realidade que se torna ficción, imaxinación que se volve real, historia narrada que se convirte en pesadelo... e unha certa dose de maxia!
Esperemos que neste novo grupo poidamos compartir moitas conversas e unha chea de lecturas. Benvidos!
Hoxe xa se puxo en marcha o novo club de rapaces de Balbordo. Os outros tres grupos comezamos en Outubro.
O deseño (de hai dous anos) de Manuel Sánchez para Balbordo móvese agora, igual que nós!!!
O deseño (de hai dous anos) de Manuel Sánchez para Balbordo móvese agora, igual que nós!!!
Unha noite da pasada semana, algúns de nós de novo soñamos na Biblioteca... Os 20 mellores lectores do curso pasado (entre os que, por suposto, se atopaban moitos de Balbordo!) participaron nesta actividade na que houbo unha divertidísima caza do tesouro preparada por Paramio, relato de misterio de G. Maupassant (narrado polo pai dunha alumna e preparado por Xurxo), propostas para un cómic... Podedes ver en Bibliocabe un vídeo. A continuación está á vosa disposición o Audioconto.
Que disfrutedes escoitándoo.
Que disfrutedes escoitándoo.
Supoño que moitas outras bibliotecas estarán esperando abrir as súas portas para acoller calquera noite a un grupo de persoas dispostas a disfrutar dunha noite de letras, susurros, penumbra e sensación de atoparse nun lugar simplemente hospitalario e acolledor.
Grazas a todos os que facedes posible que sigamos tendo soños e ilusións!!!!
Cando rematei este libro de Santiago Lopo, que me recomendou hai uns meses Gracia, pensei inmediatamente en que podería ser un texto adecuado para comezar o curso.
É unha novela áxil, orixinal e moi entretida. No grupo de pais comentamos que mesmo podería chegar a ser unha boa curtametraxe.
É unha novela áxil, orixinal e moi entretida. No grupo de pais comentamos que mesmo podería chegar a ser unha boa curtametraxe.
Dende a visión atenta dun home que traballa nunha cabina de peaxe percibimos instantes, palabras soltas, música... dos conductores que pasan con fugacidade por estas páxinas. Tamén acompañamos a quietude do empregado e o seu escape da rutina cando maxina con detalle a vida de varios clientes habituais da autoestrada, que coa súa aparición cotián fan máis doado o traballo diario. Nun espazo tan pechado tamén hai liberdade para traspasar fronteiras, para a sensualidade e a liberdade de soñar.
Hai un ano os dous grupos de maiores de Balbordo comentabamos este mesmo libro. Este curso comezamos a primeira reunión dun dos grupos de rapaces (o veterano!) con esta lectura.
Sempre me resulta gratificante a experiencia de reler e reflexionar sobre un texto vis
to dende os ollos dun adolescente e os dos adultos. Neste caso, os alumnos fixáronse en cuestións nas que eu non lembro que nós repararamos o ano pasado: unha alumna mencionou a inverosimilitude das distancias percorridas pola boneca e deu pé a reflexionar sobre o xogo na infancia, recordos persoais e sobre a idade da protagonista desta historia. Tampouco creo que os maiores fixeramos unha reflexión tan profunda 
sobre a infancia de Kafka (e a posible relación con imaxinarse unha historia como a que se recrea no libro de J. Sierra) como a que outro dos membros de Balbordo interpretou tras documentarse sobre a vida de Kafka!
Falamos do valor esquecido de recibir unha carta, do comportamento do "carteiro", da metáfora sobre facerse adultos e deixar atrás a inocencia. Chamoume a atención que os rapaces, coma nós fixeramos, se fixaran en que a relación descrita no libro entre o home e a nena podería levar nos tempos de hoxe a desconfianzas entre os adultos; debido ós continuos abusos a menores que adoitamos atopar como noticia nos medios de comunicación. 
to dende os ollos dun adolescente e os dos adultos. Neste caso, os alumnos fixáronse en cuestións nas que eu non lembro que nós repararamos o ano pasado: unha alumna mencionou a inverosimilitude das distancias percorridas pola boneca e deu pé a reflexionar sobre o xogo na infancia, recordos persoais e sobre a idade da protagonista desta historia. Tampouco creo que os maiores fixeramos unha reflexión tan profunda 
sobre a infancia de Kafka (e a posible relación con imaxinarse unha historia como a que se recrea no libro de J. Sierra) como a que outro dos membros de Balbordo interpretou tras documentarse sobre a vida de Kafka!A algún non lle gustou como remata a historia polo que, como propuxen hai un ano no comentario deste texto, anímovos a modificar o final.
Por segundo ano consecutivo, esperamos que a do mércores sexa unha noite máxica.
IMAXES DO PASADO CURSO E PASAPORTES PARA O PRÓXIMO
0 comentarios Publicado por Beatriz González en 21:34Con estas imaxes pode que recordedes algún libro en concreto, algunha emoción, un pensamento que veu de súpeto nas nosas conversas...
Xa hai pasaportes para o novo curso ¡e cambios! Seguimos sendo moitos: dous grupos de maiores (pais, profes e persoal non docente) e outro de rapaces. En novembro comezará a andar un novo grupo de alumnos de 1º ESO anotados á experiencia de compartir lecturas Tamén BalbordoBis retomará a súa andaina!
Con este vídeo de YouTube douvos a benvida a todos e anímovos a compartir amizade e lecturas.
Entradas más recientes Entradas antiguas Inicio
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
