Delicioso libro de Arto Paasilinna do que falamos onte (moi polo miúdo) os pais, profes e persoal non docente de Balbordo.Un home idealista, impulsivo, traballador... que, por comportarse de modo distinto, recibe o calificativo de tolo por parte da veciñanza. Un home incomprendido que terá que pasar polo illamento, a soidade e a persecución aínda que posiblemente o que máis o caracterizase sería a súa ansia de liberdade.
Quedarán na nosa memoria personaxes inolvidables como o da asesora ou o carteiro, que demostran o seu amor e a súa amizade ata o final. E tamén odiosos "opoñentes" como o médico que é o responsable máis directo da traxedia do protagonista.
Un marabilloso libro que nos fixo pasar unha boa tarde en Balbordo.
Este libro 
é un éxito entre o alumnado de 1º ciclo no noso centro polo que decidín este curso que o leramos en Balbordo. Tamén estes rapaces do segundo grupo comentaron que lles gustara moito, aínda que algún confesou que lle fixo chorar algunha parte do texto.
é un éxito entre o alumnado de 1º ciclo no noso centro polo que decidín este curso que o leramos en Balbordo. Tamén estes rapaces do segundo grupo comentaron que lles gustara moito, aínda que algún confesou que lle fixo chorar algunha parte do texto.Na reunión de hoxe incorporáronse tres alumnos novos, unha delas é invidente polo que tivemos todos a oportunidade de palpar en braille La vida en la puerta de la nevera no exemplar que nos fixo chegar a ONCE.
Unha nai e a súa filla adolescente comunícanse mediante notas breves que sintetizan os agobios de cada unha, as inquedanzas, os reproches, a rutina diaria e a incomunicación.Cando o tono das notas cambia (pola enfermidade da nai) todo se vai precipitando: asumir a dor dunha posible perda, recuperar o tempo perdido, disfrutar do pracer de compartir... son algunhas das reflexións que nos pode aportar este recomendable texto
Penso que deixa unha sensación de optimismo e tamén de desasosego que nos acompaña en todo o relato. Unha historia que chega a todos porque é entretida, breve e (fundamentalmente) trata un tema duro, que fai pensar.
"Cuando te miro/ veo a la mujer que quiero ser:/ fuerte y valiente,/ hermosa y libre".
Penso que deixa unha sensación de optimismo e tamén de desasosego que nos acompaña en todo o relato. Unha historia que chega a todos porque é entretida, breve e (fundamentalmente) trata un tema duro, que fai pensar.
"Cuando te miro/ veo a la mujer que quiero ser:/ fuerte y valiente,/ hermosa y libre".
Esta novela de H. James creo que produce unha sensación de intranquilidade, terror psicolóxico, dúbidas e misterio difíciles de igualar. Por iso quixen acercarlle este autor ó grupo de rapaces maiores de Balbordo.
Falamos do ambiente abafante da mansión na que suceden os feitos, das presenzas/ausencias fantasmagóricas que se lle aparecen á nova institutriz de dous nenos pequenos ós que deberá coidar sin ter que rendir contas a ninguén. Comentamos a minuciosa presentación psicolóxica de dita muller e o seu desexo de protexer ás dúas criaturas (sobre os que parece se extende a sombra dun antigo criado e unha institutriz mortos en estrañas circunstancias).
O texto provoca continuos interrogantes sobre a presenza dos "outros", que exercen influencia sobre os rapaces. A película Los Otros de Amenábar parece deberlle moito a esta obra, polo que procuraremos vela en Balbordo para comparar algún aspecto.
Un terror intenso, sen sangue, sen violencia só presidido pola creación dunha atmósfera de incertidume e medo psicolóxico no que dous inocentes nenos e unha nova institutriz son os protagonistas.
Unha novela para releer.
Un ano máis, de novo, sacos de durmir, relatos, xogos na Biblioteca... A sorpresa deste curso foi o grupo de alumnos (de 1º e 2º de BAC) e un profe que encheron de música o comezo da noite. Silencio absoluto nos pasillos e nas aulas mentres nós ocupabamos a nosa Biblioteca. Un ano máis profes e alumnos compartimos soños entre libros.
Entradas más recientes Entradas antiguas Inicio
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
