É a primeira vez que en Balbordo eliximos unha novela de Ruiz Zafón; foi un libro que gustou e penso os animará a seguir lendo obras del, polos comentarios que fixeron (algún xa coñecía todos os seus libros).Aínda que foi un pouco difícil onte comezar a primeira reunión do curso, co "balbordo" que tiñan os rapaces "veteranos", conseguimos falar de varios temas e detalles da obra:
as estatuas do xardín, o pallaso, o gato, o barco, os reloxos, a casa na que vive a familia...
Penso que é unha boa novela que fai se manteña a intriga ata o final. Nela hai momentos que verdadeiramente provocan arrepío; unha sensación constante de desacougo preside moitas páxinas do texto.
Déixovos un "librotrailer" do libro. E tamén unhas palabras que escribiu Ruiz Zafón sobre este texto:
"En el caso de El Príncipe de la niebla (...) decidí escribir la novela que a mí me hubiese gustado leer con trece o catorce años, pero también una que me siguiera interesando con veintitrés, cuarenta y tres u ochenta y tres años" (Páx. 8).
as estatuas do xardín, o pallaso, o gato, o barco, os reloxos, a casa na que vive a familia...
Penso que é unha boa novela que fai se manteña a intriga ata o final. Nela hai momentos que verdadeiramente provocan arrepío; unha sensación constante de desacougo preside moitas páxinas do texto.
Déixovos un "librotrailer" do libro. E tamén unhas palabras que escribiu Ruiz Zafón sobre este texto:
"En el caso de El Príncipe de la niebla (...) decidí escribir la novela que a mí me hubiese gustado leer con trece o catorce años, pero también una que me siguiera interesando con veintitrés, cuarenta y tres u ochenta y tres años" (Páx. 8).
Contra el viento del norte, de D. Glattauer
fíxonos pasar un rato máis que agradable na primeira reunión do curso .
fíxonos pasar un rato máis que agradable na primeira reunión do curso . Pasaba e pasaba o tempo e os comentarios continuaban ofrecéndonos moitos matices nos que cada un de nós repararamos.
Novos medios de comunicación, novas relacións persoais, novas costumes... e logo as preguntas que cadaquén se formulou sobre o libro, as impresións persoais, as críticas.
Un intercambio de e-mails entre dous descoñecidos desencadena unha historia de amor na que as palabras escritas que intercambian por internet provocan indecisións confesións, dúbidas... e especialmente fan saír da súa rutina diaria a dúas personas que se lanzan diariamente ó mundo virtual; un mundo no que a bandexa de entrada se convertirá nunha vía de escape, nun xogo para eles. Pero os xogos teñen as súas regras e neste haberá que xogar especialmente contra o medo á decepción.
O autor anuncia unha continuación: Cada siete olas, do que aventuramos de que podería tratar. Moitos lerémolo.
Comezamos a primeira reunión do curso, con varias ausencias, no grupo 2. Pola mesa circulaban os pasaportes e algún que outro libro do texto de P. Pullman elixido para comezar o curso. O primeiro comentario foi que lles gustara.
Moito falamos da confianza que os pais depositan (ou non) nos fillos, das aventuras que pasa Lila para conseguir o que buscaba, do seu carácter, do valor da amizade, das costumes expostas no texto...
É un libro curto, sinxelo e moi fácil de ler. Penso que agocha moitos temas interesantes que xurden cando un comeza a medrar e quere tomar as súas propias decisións. A curta aventura que vive a protagonista permítelle descubrir que algunhas cousas non se logran sen contar coa axuda dos outros e que hai que loitar polo que un desexa.
Un libro moi entretido.
24 de Outubro, domingo, Día das Bibliotecas Escolares. Recordas o que pasou no noso centro outros anos para celebrar esta data? A NoiteBiblio I e A NoiteBiblio II ?
Xa estamos preparando a NoiteBiblio III, que trasladaremos ó día 2 de Novembro.
Xa estamos preparando a NoiteBiblio III, que trasladaremos ó día 2 de Novembro.
Que acontecerá este ano? Unha dúbida preside as portas da biblioteca. Xa estamos inquietos... Haberá sorpresas.
Unha xoia (para ler, ver e reler) editada por Bárbara Fiore este álbum de Shaun Tan, autor do maravilloso Emigrantes ou El árbol rojo.
O corto de animación baseado no seu libro, dirixido por A. Ruhemmanal, recibiu Óscar ó mellor corto de animación no 2011
La cosa perdida é un libro divertido, de espazos cheos de palabras e imaxes nas que hai que pararse; un libro que recorda os manuscritos antigos, os xeroglíficos, os recortes, as matemáticas, as instrucciones técnicas, engranaxes, os selos...
Un libro para perderse... Unha amistade entre un rapaz e un obxecto desamparado e abandonado
Entradas más recientes Entradas antiguas Inicio
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
