Para continuar coa temática de Dereitos humanos en Decembro... Este libro de Antón Fortes, con ilustracións de Joanna Concejo, penso que conxuga perfectamente a sinxeleza dun texto contado dende o punto de vista dun neno coa forza visual dunhas ilustracións nas que o horror, a fame, o frío e a humillación non precisarían de palabras...
Aínda que é un tema repetidamente tratado en libros, documentais, películas (tal vez por iso algunha imaxe no
s poda resultar "familiar") moitos dos maiores do club comentamos que a forza das imaxes é tremenda e o texto, en moitas páxinas, sobrecolledor.
s poda resultar "familiar") moitos dos maiores do club comentamos que a forza das imaxes é tremenda e o texto, en moitas páxinas, sobrecolledor.Fomos reparando practicamente en todas as láminas e reflexionando sobre o posible significado das cores, dos borróns das páxinas, dos corpos cortados, as árbores, a música, incluso o difícil momento dos soños e dos xogos nesa situación...
Tamén coincidimos a maioría dos compoñentes dos grupos (¡con unanimidade no dos pais!) na elección dunha imaxe na que o rapaz se agarra fortemente ás costas da súa nai (esa nai que xa non lle conta historias porque está demasiado cansa).
O breve título do libro penso que condensa en dúas sílabas a nada e o cheiro a morte. A presenza das multitudes vixiadas non deixará nunca de sobrecollerme nin tampouco cando tento pensar no frío, nas miradas perdidas e a sensación de miseria que respiran os corpos escuálidos hacinados entre un terror dificilmente imaxinable. Aínda que o vise miles e miles de veces este tema sempre seguirá impresionándome.
Hai exactamente un ano, os dous grupos de maiores de Balbordo reflexionamos sobre Ninguén está só: 10 relatos que abordan dereitos humanos vulnerados en distintos lugares do mundo.
De novo, Carlos Parada contoulle ó outro grupo de rapaces a súa experiencia no Sáhara (esta vez relacionada co relato de F. Alonso "
Sáhara, améndoa amarga") lugar co que comeza esta escolma de relatos.
Sáhara, améndoa amarga") lugar co que comeza esta escolma de relatos.A continuación, no tempo que nos quedou para falar do libro, algún preguntou o que non entendera (pronto outros respostaron!); comentaron o texto de F. Casalderrey "Electrocardiograma plano" expoñendo diversas opinións; fixáronse na orixinal disposición tipográfica de "Travesía en branco e negro" e conteilles algo do que lle escoitei a A. Reigosa sobre a orixe desta historia... Algún mostrouse interesado por nomear "Barbazul" de P. Carballeira e tamén deu tempo de falar de "Un bil
lete de tren" de H. Villar e o significado último que para alguén pode ter acadar un modo de escapar dunha situación.
lete de tren" de H. Villar e o significado último que para alguén pode ter acadar un modo de escapar dunha situación.Penso que é unha lectura francamente interesante. Facede a proba os profesores e lede algunha destas historias ó alumnado, á que máis significado teña para vós, e logo que eles fagan unha reflexión... Colgarei un comentario dalgunha das impresións de alumnos meus de 3º ESO (algún de Balbordo) despois de lerlles "A vida a Valga" (de Ana Expósito), para mín sen dúbida un dos relatos máis sobrecolledores do libro.
Tamén vos recomendo que vexades en Bibliocabe un excelente vídeo que fixo Paramio sobre un poema de J. Agustín Goytisolo ("Nadie está solo") que aparece como introdución a este libro que comentamos hoxe.
Hoxe no recreo, na Biblioteca, acercámonos un pouco ó Sáhara. O novo grupo de alumnos do Club que vedes na foto (e tamén varios profes que quixeron asistir á reunión) escoitamos ó noso compañeiro Carlos Parada que preparou unha presentación sobre o Sáhara e a súa experiencia directa alí, cando estivo no 2004. Atentamente, moi atentamente, os rapaces fixáronse no que nos contaba desa cultura tan distinta á nosa, a vida diaria alí, m
iraban fixamente as fotos, as persoas que aparecían na pantalla e non sei si a algún lle espertou a curiosidade de saber máis dese pobo que loita con esperanza. Seguro que estes días repararán máis nas noticias de actualidade! No blog dunha amiga (Gracia) podedes ver un vídeo de hai máis dun ano no que tamén reflexiona sobre a situación deste lugar do mundo.
iraban fixamente as fotos, as persoas que aparecían na pantalla e non sei si a algún lle espertou a curiosidade de saber máis dese pobo que loita con esperanza. Seguro que estes días repararán máis nas noticias de actualidade! No blog dunha amiga (Gracia) podedes ver un vídeo de hai máis dun ano no que tamén reflexiona sobre a situación deste lugar do mundo.Logo dos comentarios de Carlos, charlamos algo deste libro de Paula Carballeira. Creo que é un texto que se le doadamente, porque recorda esas historias contadas polos avós das que sempre aprendemos algo novo cando as escoitamos outra vez... Ademais, as mag
níficas ilustracións de Carole Hénaff fannos deter en moitas páxinas e trasladarnos a un mundo moi distinto ó noso: ó deserto. Son debuxos de gran colorido e forza visual que atrapan a imaxinación (polo menos a miña!!) e me fan desexar coñecer eses lugares, olores e noites estreladas...
níficas ilustracións de Carole Hénaff fannos deter en moitas páxinas e trasladarnos a un mundo moi distinto ó noso: ó deserto. Son debuxos de gran colorido e forza visual que atrapan a imaxinación (polo menos a miña!!) e me fan desexar coñecer eses lugares, olores e noites estreladas...Espero que os rapaces fagan algún comentario... Eu podo dicir que me fascinaron as ilustracións. E, do texto, o modo en que a avoa Ubago fala da morte, describe os ouveos dos cans e rememora antes dese momento historias máxicas. Mentres lía fun quen de imaxinar a un neno desexoso por coñecer o final de cada historia contada, case nervioso cando o conto se interrumpía! Tamén me fixo pensar nas lembranzas dese rapaz que chega a outra cultura, neno ó que ó seu pai "non lle gustaban os contos, prefería falarme de paisaxes, das xentes, do grande que era o mundo" (p. 7) pero que decide levalo ao deserto, lugar onde si lle contarán historias (posiblemente dunha tradición moi distinta á da nosa cultura persoal pero en definitiva soños que lle farán voar e ter outra visión da vida).
Grazas a Carlos por poñerlle rostro a un lugar onde se ambientaba a historia deste mes.
A escolla de lecturas de Decembro débese a este motivo:
Hoxe foi un deses días nos que nos evadimos apaixoadamente na Biblioteca cunha boa e m
oi recomendable lectura de Doris Lessing. Poderíamos resumir o que significou para nós esta obra cunha palabra utilizada por Serafín: IMPACTANTE.
oi recomendable lectura de Doris Lessing. Poderíamos resumir o que significou para nós esta obra cunha palabra utilizada por Serafín: IMPACTANTE.Certamente, a lectura deste texto fixo que houbese un BALBORDO de voces que hai tempo non provocaba ningún libro nunha reunión. Non sei si o feito de que a maioría foramos pais fixo que nos identificásemos máis cunha hipotética situación plantexada; pode tamén que nos enriquecésemos coa visión dos que non o eran..., que en principio nos escoitaban en silencio. O discurrir tan
lineal dun libro que non se detén en capítulos e incita a seguir lendo e lendo ata a última liña... contribuiu paralelamente a que tampouco nós deixásemos de falar nin un momento. Tiven a sensación de que moitos querían opinar tan pronto como alguén lanzaba unha nova suxestión, unha nova ollada sobre ese mesmo texto.
Esta vez non desvelarei nada da temática do libro; só me permito opinar que D. Lessing tratou e suxeriu maxistralmente moitos temas dos que ás veces evitamos falar, deses que posiblemente necesitarían máis reflexións e resolucións diferentes ás que a sociedade adoita.
A continuación deste libro (Ben en el mundo), que rodou de man en man polas mesas, deixou no aire da nosa Biblioteca onte o desexo de polo menos sete lectores que "están en lista de espera".
lineal dun libro que non se detén en capítulos e incita a seguir lendo e lendo ata a última liña... contribuiu paralelamente a que tampouco nós deixásemos de falar nin un momento. Tiven a sensación de que moitos querían opinar tan pronto como alguén lanzaba unha nova suxestión, unha nova ollada sobre ese mesmo texto.Esta vez non desvelarei nada da temática do libro; só me permito opinar que D. Lessing tratou e suxeriu maxistralmente moitos temas dos que ás veces evitamos falar, deses que posiblemente necesitarían máis reflexións e resolucións diferentes ás que a sociedade adoita.
A continuación deste libro (Ben en el mundo), que rodou de man en man polas mesas, deixou no aire da nosa Biblioteca onte o desexo de polo menos sete lectores que "están en lista de espera".
Este libro de relatos de E. Barceló penso que "desconcertou" un pouco ós rapaces "veteranos" do Club. Comezaron lendo o cómic "Mil Euros por tu vida" (Jordi Farga e Luis Miguez) baseado nun dos relatos de Futuros peligrosos; cando devolvían o libriño o comentario máis xeralizado foi: que raro, non o entendín ben.... etc. Pedinlles que non se impacientasen, que leran as 7 historias posto que unha vez rematada a que leva o mesmo título do cómic lles sería máis doada a comprensión deste.Reacción
s moi diversas son as que provocou este texto... polo que antes de escomezar a nosa habitual charla, pedireilles que voluntariamente redacten no blog algo do que lles suxeriu o libro, o que non entenderon... Non saben que van realizar esta actividade polo que agardo sorpresas!!! Lerémolo nos comentarios...
s moi diversas son as que provocou este texto... polo que antes de escomezar a nosa habitual charla, pedireilles que voluntariamente redacten no blog algo do que lles suxeriu o libro, o que non entenderon... Non saben que van realizar esta actividade polo que agardo sorpresas!!! Lerémolo nos comentarios...Creo que é un libro que aborda futuros tan utópicos e á vez tan cercanos que crea certo desacougo: a inmortalidade, a manipulación xenética, a vellez, a realidade.JPG)
virtual, as prohibicións, o medo a morte e á soidade... Son temas ós que estamos afeitos pero o enfoque destas historias non pode deixar indiferente ó lector dun século caracterizado por continuos avances e cambios na percepción da realidade. Un lector atento debe reflexionar sobre as diversas propostas que o libro contén e de certo sei que estes excelentes lectores maquinaron; estou desexando escoitalos...
.JPG)
virtual, as prohibicións, o medo a morte e á soidade... Son temas ós que estamos afeitos pero o enfoque destas historias non pode deixar indiferente ó lector dun século caracterizado por continuos avances e cambios na percepción da realidade. Un lector atento debe reflexionar sobre as diversas propostas que o libro contén e de certo sei que estes excelentes lectores maquinaron; estou desexando escoitalos...Tamén está publicada unha novela gráfica (guión de J. Farga e debuxos de L. Míguez) baseada en tres relatos da mesma autora
Elixín esta obra de P. Pullman para comezar co novo grupo de alumnos de Balbordo porque considerei que a súa brevidade e o derroche de fantasía podería ser un modo idóneo de introducirnos na "primeira práctica" de falar con outros da experiencia da previa lectura individual. Vinme sorpren
dida gratamente por novos alumnos que durante este mes me foron comentando polos pasillos, ou na Biblioteca, algúns detalles do libro; tamén percibín algún que outro entusiasmo nos comentarios e que a obra lles gustara! (Aínda que Cristian non opinou o mesmo na reunión!) Por sorte, non sempre todos coincidimos nos gustos!
dida gratamente por novos alumnos que durante este mes me foron comentando polos pasillos, ou na Biblioteca, algúns detalles do libro; tamén percibín algún que outro entusiasmo nos comentarios e que a obra lles gustara! (Aínda que Cristian non opinou o mesmo na reunión!) Por sorte, non sempre todos coincidimos nos gustos!Neste primeiro encontro repartimos libretas, pins, camisetas, estrenamos pasaporte e falamos, falamos... Foi novidade para todos nós por non saber o que ía dar de si o libro e este primeiro encontro na Biblioteca!
Referíronse a algún aspecto da temática e de como acontece a historia. O personaxe do que máis se falou foi do príncipe Florian e dos sucesos que lle acontecen. Unha alumna comentou que pasou algo de medo nun momento da lectura. Tamén tratamos o comportamento doutros protagonistas deste texto (o novelista, Gretl...). Sinalaron que a historia podería continuarse perfectamente; de feito, algún lam
entou que ó final queden interrogantes por resolver.
entou que ó final queden interrogantes por resolver.Penso que é un libro moi ameno, de lectura fácil e tan imaxinativo como a engranaxe dun vello reloxio, que cando se pon en marcha arrrastra canda el unha chea de pequenas pezas. Nesta novela hai sucesos estraños: realidade que se torna ficción, imaxinación que se volve real, historia narrada que se convirte en pesadelo... e unha certa dose de maxia!
Esperemos que neste novo grupo poidamos compartir moitas conversas e unha chea de lecturas. Benvidos!
Hoxe xa se puxo en marcha o novo club de rapaces de Balbordo. Os outros tres grupos comezamos en Outubro.
O deseño (de hai dous anos) de Manuel Sánchez para Balbordo móvese agora, igual que nós!!!
O deseño (de hai dous anos) de Manuel Sánchez para Balbordo móvese agora, igual que nós!!!
Unha noite da pasada semana, algúns de nós de novo soñamos na Biblioteca... Os 20 mellores lectores do curso pasado (entre os que, por suposto, se atopaban moitos de Balbordo!) participaron nesta actividade na que houbo unha divertidísima caza do tesouro preparada por Paramio, relato de misterio de G. Maupassant (narrado polo pai dunha alumna e preparado por Xurxo), propostas para un cómic... Podedes ver en Bibliocabe un vídeo. A continuación está á vosa disposición o Audioconto.
Que disfrutedes escoitándoo.
Que disfrutedes escoitándoo.
Supoño que moitas outras bibliotecas estarán esperando abrir as súas portas para acoller calquera noite a un grupo de persoas dispostas a disfrutar dunha noite de letras, susurros, penumbra e sensación de atoparse nun lugar simplemente hospitalario e acolledor.
Grazas a todos os que facedes posible que sigamos tendo soños e ilusións!!!!
Cando rematei este libro de Santiago Lopo, que me recomendou hai uns meses Gracia, pensei inmediatamente en que podería ser un texto adecuado para comezar o curso.
É unha novela áxil, orixinal e moi entretida. No grupo de pais comentamos que mesmo podería chegar a ser unha boa curtametraxe.
É unha novela áxil, orixinal e moi entretida. No grupo de pais comentamos que mesmo podería chegar a ser unha boa curtametraxe.
Dende a visión atenta dun home que traballa nunha cabina de peaxe percibimos instantes, palabras soltas, música... dos conductores que pasan con fugacidade por estas páxinas. Tamén acompañamos a quietude do empregado e o seu escape da rutina cando maxina con detalle a vida de varios clientes habituais da autoestrada, que coa súa aparición cotián fan máis doado o traballo diario. Nun espazo tan pechado tamén hai liberdade para traspasar fronteiras, para a sensualidade e a liberdade de soñar.
Hai un ano os dous grupos de maiores de Balbordo comentabamos este mesmo libro. Este curso comezamos a primeira reunión dun dos grupos de rapaces (o veterano!) con esta lectura.
Sempre me resulta gratificante a experiencia de reler e reflexionar sobre un texto vis
to dende os ollos dun adolescente e os dos adultos. Neste caso, os alumnos fixáronse en cuestións nas que eu non lembro que nós repararamos o ano pasado: unha alumna mencionou a inverosimilitude das distancias percorridas pola boneca e deu pé a reflexionar sobre o xogo na infancia, recordos persoais e sobre a idade da protagonista desta historia. Tampouco creo que os maiores fixeramos unha reflexión tan profunda 
sobre a infancia de Kafka (e a posible relación con imaxinarse unha historia como a que se recrea no libro de J. Sierra) como a que outro dos membros de Balbordo interpretou tras documentarse sobre a vida de Kafka!
Falamos do valor esquecido de recibir unha carta, do comportamento do "carteiro", da metáfora sobre facerse adultos e deixar atrás a inocencia. Chamoume a atención que os rapaces, coma nós fixeramos, se fixaran en que a relación descrita no libro entre o home e a nena podería levar nos tempos de hoxe a desconfianzas entre os adultos; debido ós continuos abusos a menores que adoitamos atopar como noticia nos medios de comunicación. 
to dende os ollos dun adolescente e os dos adultos. Neste caso, os alumnos fixáronse en cuestións nas que eu non lembro que nós repararamos o ano pasado: unha alumna mencionou a inverosimilitude das distancias percorridas pola boneca e deu pé a reflexionar sobre o xogo na infancia, recordos persoais e sobre a idade da protagonista desta historia. Tampouco creo que os maiores fixeramos unha reflexión tan profunda 
sobre a infancia de Kafka (e a posible relación con imaxinarse unha historia como a que se recrea no libro de J. Sierra) como a que outro dos membros de Balbordo interpretou tras documentarse sobre a vida de Kafka!A algún non lle gustou como remata a historia polo que, como propuxen hai un ano no comentario deste texto, anímovos a modificar o final.
Por segundo ano consecutivo, esperamos que a do mércores sexa unha noite máxica.
IMAXES DO PASADO CURSO E PASAPORTES PARA O PRÓXIMO
0 comentarios Publicado por Beatriz González en 21:34Con estas imaxes pode que recordedes algún libro en concreto, algunha emoción, un pensamento que veu de súpeto nas nosas conversas...
Xa hai pasaportes para o novo curso ¡e cambios! Seguimos sendo moitos: dous grupos de maiores (pais, profes e persoal non docente) e outro de rapaces. En novembro comezará a andar un novo grupo de alumnos de 1º ESO anotados á experiencia de compartir lecturas Tamén BalbordoBis retomará a súa andaina!
Con este vídeo de YouTube douvos a benvida a todos e anímovos a compartir amizade e lecturas.
Aínda que con retraso, non esquecín a proposta de reunirnos virtualmente un día de agosto (que tal o MARTES 25?). Non sei non sei si coas vacacións acudiredes á cita... De todos modos, quedades invitados a comentar algo da lectura (sexades de Balbordo ou non) ou dar conta de por onde andades...
Xa saíu o terceiro tomo de Larsson e sei que moitos do Club o devorástedes; así que, para os que non vos enganchástedes aínda, agora tedes a oportunidade de disfrutar do primeiro tomo: un texto que vos atrapará dende as primeira páxinas (só vos direi que fixen un día a cea lendo o libro!)
Boas vacacións!
Xa pasou un curso no que, dende outubro, nos xuntamos durante nove meses para compartir moitas das sensacións que figuran neste marcapáxinas.
O pasad
o martes os pais, persoal non docente e profesores xantamos xuntos e a continuación lemos algún breve texto: Serafín elixiu un fragmento de Teresa Moure do ensaio As palabras das fillas de Eva; Mª Xesús seleccionou un texto de Los hijos de la medianoche de Salman Rushdie; Pilar recitou tres preciosos poemas de Carmen Martín Gaite e eu lin o relato "Carrusel aéreo" de J. Mª Merino do libro La glorieta de los fugitivos.
o martes os pais, persoal non docente e profesores xantamos xuntos e a continuación lemos algún breve texto: Serafín elixiu un fragmento de Teresa Moure do ensaio As palabras das fillas de Eva; Mª Xesús seleccionou un texto de Los hijos de la medianoche de Salman Rushdie; Pilar recitou tres preciosos poemas de Carmen Martín Gaite e eu lin o relato "Carrusel aéreo" de J. Mª Merino do libro La glorieta de los fugitivos. E hoxe, xoves, recta final de curso, cos apuros das últimas repescas e a ausencia xustificada de varios dos alumnos de Balbordo, trece de vós viñéstedes á última reunión na que lemos o conto de terror de Lovecraft: De la oscuridad que algún xa "visitara" antes virtualmente. Tamén tivemos ocasión de comentar brevemente algún aspecto do texto e incluso de falar dunha obra que se lle asemella algo: Frankenstein, que Paulo perfectamente sintetizou.
Anunciareivos no blog esa proposta da que falamos para agosto. Boas vacacións e boas lecturas. Pode que algún de nós atope este verán ese libro que lle fará pensar inmediatamente: seguro, seguro que pode dar moito que falar nalgunha reunión de BALBORDO... Agardo que nos pase a moitos!
O venres 5, os coordinadores de moitos clubs de lectura de Galicia xuntámonos nunha intensa xornada na que reflexionamos sobre os hábitos de lectura, coñecemos a experiencia de compañeiros ou algunha iniciativa doutra comunidade sobre a tarea de incentivar a lectura. Tamén tivemos a oportunidade de escoitar o punto de vista dunha escritora que relatou as súas impresións sobre a asistencia a reunións de clubs nos que se fala dos seus escritos. A xornada, perfectamente organizada, rematou cun sorriso grazas á intervención dun contacontos.Cando penso no que supón participar nun club de lectura e ter a oportunidade de compartir bos momentos con alumnos, profesores, pais e persoal non docente (no caso de Balbordo) o primeiro que me suxire é: un modo extraordinario de ter outro pretexto para falar de libros.
Como moitos alumnos me dixéstedes estes días que buscase algún relato de terror ou misterio, leremos virtualmente e comentaremos no recreo do xoves 19 "De la oscuridad" de Lovecraft.
O pasado martes, na Biblioteca, os maiores de Balbordo "calcetamos" con María Reimóndez. Ningún levaba agullas nin la pero coas nosas palabras fomos enganchando puntos, soltando puntos, tecendo durante máis dunha hora a nosa visión deste libro; unimos a nosa calceta coa da autora e coa das sete mulleres presentes nesa historia. No espacio íntimo da Biblioteca e do Club, en certo modo similar ó da calceta, compartindo en voz alta os nosos pensamentos sobre o libro fomos enredando e mesturando as problemáticas individuais de cada personaxe coa súa experiencia colectiva nun club de calceta. María comentou que non se explicaría ese libro sen ter en conta a súa concienciación sobre a necesidade de buscar solucións nunha loita colectiva. Neste sentido, podedes ver que foi fundadora da ONG Implicadas/os no desenvolvemento.
Falamos da adaptación da novela ó teatro e tamén da estrea, ó día seguinte, da versión cinematográfica do texto. Quizais as vivencias e pensamentos das seis mulleres protagonistas do Club da calceta foron as que máis centraron a nosa conversa. Especialmente mencionamos a Fernanda, Luz ou a Tía Davinia; comentamos temas como a prostitución, a discapacidade, a discriminación ou a violencia, ás veces invisible, á que se ven sometidas moitas mulleres diariamente. Salientamos o feito de que ó compartir palabras e problemas as mulleres poden mellorar a súa situación se se apoian conxuntamente.
Este libro, que M. Reimóndez adicou "A todas as mulleres que, ante tanta violencia, non reaccionan con violencia", fai reflexionar sobre as dificultades de lograr a igualdade entre homes e mulleres pero co optimismo da autora tamén defende que pequenas accións poden levar a grandes cambios.
Queremos agradecerlle a María a oportunidade de "facer puntos" con ela no noso Club e desexámoslle moita sorte na nova etapa que vai comezar.
Os rapaces de Balbordo contaron este mes cunha visita moi especial: María Reimóndez, autora do libro elixido para maio. Con ela comentaron as súas impresións sobre a protagonista de Usha, a relación coa súa nai, os distintos comportamentos sociais e da vida cotián da India... falaron dese lugar e tamén formularon inquietudes:
Un preguntou pola alusión á serpe coa que comeza a historia, a outro interesoulle si era habitual na India algunha situación concreta de violencia que se narraba no texto; outro quixo saber de que zoa de Galicia sería Usha e tamén houbo quen lle pediu á nosa invitada que contase si as dúas amigas ían conseguir ou non o seu soño. Como adoita pasar nas nosas reunións, unha vez máis comprobamos que os personaxes, aínda que saídos da imaxinación, adquiren vida propia na mente de cada lector!! Por iso, a curiosidade por saber mais desa historia que non remata (como esas que tanto lle gustaban a Usha cando as escoitaba da súa nai) tamén nos fixo rir e imaxinar o martes.
Creo que con Usha (obra que, en palabras dos rapaces, se resume en "amizade" ou "a convivencia do distinto") María transmíte que é posible o entendemento entre culturas moi distintas, as aportacións mutuas sen imposicións duns ós outros... que é posible, e necesario, obter unha visión da vida máis complexa e rica cando se abandonan pensamentos restrinxidos; tamén penso que afonda na idea de que é preciso comprender que o diferente ó que un coñece non é menos importante do que un posee.
Usha é moi nova pero tén o privilexio de experimentar vivencias non comúns en nenos da súa idade; entrelaza a súa historia da India e Galicia resumindo como a amizade, a confianza e a aprendizaxe de vivir asimilando como normal o distinto é un achegamento á convivencia diaria.
Novela xuvenil excepcional é esta creación dalguén tan comprometido como María Reimóndez, que onte abriu camiños de reflexión a estes rapaces para os que a India agora será un pouco menos descoñecida. Estou segura de que entre estes grandes lectores varios van querer saber máis. Realmente foi unha reunión que todos quereriamos repetir!
Este é un deses libros que algunha vez hai que ler, ou reler, por varias razóns:
Porque nel a oralidade, a literatura e a lectura se presentan como unha necesida
de á que se chegará seguramente si alguén ou algo consigue fascinarnos ou, simplemente, espertar a nosa curiosidade.
de á que se chegará seguramente si alguén ou algo consigue fascinarnos ou, simplemente, espertar a nosa curiosidade. Porque nel irrumpe o medo e a violencia dun xeito tan sobrecolledor que non admitirá a indiferencia dos lectores.
Porque o ambiente que recrea entrelaza a realidade do que se describe co non vivido ou "cos silencios" da vida de moitos personaxes da historia.
Porque os protagonistas son tan complexos e profundos que resulta difícil non reparar na súa forza.
Porque nesta novela se abordan numerosos temas (resaltamos este aspecto na nosa reunión) que poden ser obxecto de reflexión: a educación, a familia, a lectura, a covardía, a crueldade, a infancia-adolescencia, a supervivencia...
Esta lectura de Lloyd Jones conmoveume porque me fixo trasladar a un mundo de evocacións e melancolía; a un mundo no que algo aínda pode ser salvado co poder da palabra e da imaxinación.
Para celebrar o día do libro, o Club de lectura "Pintor de Castinande" da Biblioteca pública de Sober convidou ós maiores de Balbordo a unha xornada de lectura compartida, na que tamén participou a Biblioteca pública do Saviñao.
Máis de 40 persoas visitamos o Centro Oleiro de Gundivós onde nos fixeron unha demostración dese oficio de artesáns do que é exemplo esta zoa de Sober.
Logo, no impresionante Souto do Tellada escoitamos a recitación de diversos textos mentres disfrutabamos dese incomparable marco natural.
A visita á igrexa románica de Lobios foi acompañada dun recital co que nos agasallou o grupo de Sober "O Trícole", do que tamén foi fundador o noso Director Verao.
A xornada rematou no Santuario de Cadeiras, onde houbo un xantar e logo visitamos algún miradoiro.
Temos que agradecerlles ós integrantes do Club de lectura, e especialmente a Julia -a Bibliotecaria-, a ilusión que puxeron nese día, a emotividade que xuntos compartimos e a idea desa experiencia que esperamos se volva repetir. Moitas grazas!
Máis de 40 persoas visitamos o Centro Oleiro de Gundivós onde nos fixeron unha demostración dese oficio de artesáns do que é exemplo esta zoa de Sober.
Logo, no impresionante Souto do Tellada escoitamos a recitación de diversos textos mentres disfrutabamos dese incomparable marco natural.
A visita á igrexa románica de Lobios foi acompañada dun recital co que nos agasallou o grupo de Sober "O Trícole", do que tamén foi fundador o noso Director Verao.
A xornada rematou no Santuario de Cadeiras, onde houbo un xantar e logo visitamos algún miradoiro.
Temos que agradecerlles ós integrantes do Club de lectura, e especialmente a Julia -a Bibliotecaria-, a ilusión que puxeron nese día, a emotividade que xuntos compartimos e a idea desa experiencia que esperamos se volva repetir. Moitas grazas!
"non se ve ben
senón co corazón.
O esencial é invisible ós ollos"
Comentamos algunhas das ilustracións orixinais 
(utiliceinas da Fundación Germán Sánchez Ruipérez) realizadas por Saint-Exupéry para esta obra. Os rapaces leron algúns pasaxes do libro e referíronse ós encontros do principiño nos distintos asteroides cos personaxes que ía descubrindo na súa viaxe: o rei, o borracho, o farero, o astrónomo...
(utiliceinas da Fundación Germán Sánchez Ruipérez) realizadas por Saint-Exupéry para esta obra. Os rapaces leron algúns pasaxes do libro e referíronse ós encontros do principiño nos distintos asteroides cos personaxes que ía descubrindo na súa viaxe: o rei, o borracho, o farero, o astrónomo... Aínda que lerades o libro hai moito, seguro
que todos recordaredes un cordeiro, unha flor única, un zorro ou o baobab (ese baobab do que María comentou que simbolizaba que algunhas cousas hai que arrincalas antes de que medren demasiado e non logremos librarnos delas). Este pequeno libro (do que vos queda un enlace virtual por si queredes reler o texto) é de fácil lectura aínda que teredes que lelo moi atentamente, non cos ollos senón co corazón .
que todos recordaredes un cordeiro, unha flor única, un zorro ou o baobab (ese baobab do que María comentou que simbolizaba que algunhas cousas hai que arrincalas antes de que medren demasiado e non logremos librarnos delas). Este pequeno libro (do que vos queda un enlace virtual por si queredes reler o texto) é de fácil lectura aínda que teredes que lelo moi atentamente, non cos ollos senón co corazón .Porque de cando en vez nos gusta recordar que fomos nenos
Porque, estes días, queremos que vexades a Biblioteca con outros ollos
Porque pensamos que vos imos espertar algunha imaxe de cando disfrutabades vendo os libros, escoitando historias, imaxinando moitos mundos que aínda nunca coñecerades
Porque sabemos que seredes capaces de sentirvos por un rato coma nenos
Por moitas razóns máis queremos que veñades á Biblioteca a semana do 30 de marzo ó 3 de abril. Seguro que tan pronto como atravesedes a porta da estación disfrutaredes da viaxe que vos propoñemos
Nunha reunión do Club, Serafín (do grupo de pais de Balbordo) comentou que no Parador había menú de degustación (pola celebración do 80 Aniversario dos Paradores) e regalaban un libro. Como somos un Club de lectura non iamos deixar pasar a ocasión de facernos cun libro máis, aínda que de cociña! E alí fomos o pasado martes.
Os autores da obra proposta para este mes son os mesmos da coñecida serie La llave del tiempo que tanto prestamos na nosa biblioteca. 
No Secreto de If, unha torre invisible na que un xove está privado dende o seu nacemento da liberdade, seres máxicos, unha princesa, un mago, un dragón, unha viaxe moi perigosa, claves secretas para desvelar un misterio, unha voda que desencadena os acontecementos da historia... son algúns dos elementos deste texto de literatura fantástica.
No Secreto de If, unha torre invisible na que un xove está privado dende o seu nacemento da liberdade, seres máxicos, unha princesa, un mago, un dragón, unha viaxe moi perigosa, claves secretas para desvelar un misterio, unha voda que desencadena os acontecementos da historia... son algúns dos elementos deste texto de literatura fantástica. O libro, premio El Barco de Vapor 2008, permitiunus falar de soños, loitas, lealtade, afán de superación, características dos personaxes, búsqueda da verdade e maxia... Aínda que, por momentos, foi un pouco difícil concentrarse porque as palabras soltas que había na mesa da Biblioteca para elaborar poemas con motivo do Día da Poesía eran moi tentadoras para probar que podía saír facendo combinacións!
De todos modos, a imaxinación e a intriga como compoñentes esenciais do libro fixéronnos viaxar cos protagonistas ata un reino moi moi lonxano: o que cada un de nós inventou unha vez pechamos a última páxina da historia.
"LAS RATAS DEL CEMENTERIO" de H. Kuttner en BalbordoBis
0 comentarios Publicado por Beatriz González en 17:28Onte tivemos a segunda sesión en BalbordoBis. Como os rapaces comentaron que lles gustaban as historias de terror, escoitamos na Biblioteca o relato "Las ratas del cementerio" cos efectos que prepararon Paramio e Xurxo; a voz do audio é do profesor de Bioloxía Tomás.
A continuación fomos comentando o que viñamos de escoitar, trátase dun relato de terror que utilizamos aló por novembro cando durmimos na Biblioteca. Agora podedes escoitalo. Poñédevos cómodos, apagade as luces e tan só atendede...
Alan Bennett aborda o descubrimento do subxugante poder da lectura e as súas consecuencias por medio dunha historia na que a protagonista é unha lectora que cambia progresivamente o seu comportamento, e a súa visión do mundo, como consecuencia do hábito lector. Podería ser unha lectora calquera pero non o é, trátase da raíña de Inglaterra que casualmente (descubre unha biblioteca ambu
lante) accede ó pracer da lectura e con ela tamén ó incitante poder de observar mellor o mundo e os sentimentos dos outros.
lante) accede ó pracer da lectura e con ela tamén ó incitante poder de observar mellor o mundo e os sentimentos dos outros. Os novos hábitos desta muller terán consecuencias a nivel político; neste ámbito ás veces con aguda ironía, outras cunha directa crítica, tamén se presentan os ambientes de protocolo, as convencións, a superficialidade...
Desto tratamos os dous grupos de maiores na reunión do día 10 e tamén nos permitimos compartir as nosas reflexións sobre a figura real da que parte o relato ou a comparación co comportamento da monarquía en España. Tamén falamos de recordos das nosas primeiras lecturas, desas que foron eleccións "afortunadas" que non nos fixeron "abandonar a lectura para sempre". Reproduzo, nese sentido, a cita da páx. 17 na que se comenta o primeiro libro que toma en préstamo a raíña:
Son moitas as reflexións que pode suscitar esta lectura sobre os libros e o hábito lector. Penso que é un texto moi ameno; pecharedes o libro cun sorriso."... resultó ser una elección afortunada y, a su manera, memorable. Si su Majestad hubiera escogido otro tostón (...)
lectora novata como era, habría podido abandonar la lectura para siempre y no habría aquí historia que contar. Habría pensado que los libros dan trabajo".
O 6 de marzo estamos de aniversario. Hai un ano publicamos por primeira vez o noso blog Bibliocabe; pronto chegaron Balbordo, Pistas de lectura, Montaxe e Tic Tiza. Canto podemos lembrar deste ano grazas ós blogs! Cantos bos momentos! Grazas a todos os que algunha vez vos perdedes polas nosas páxinas...
O xoves pasado iniciamos en Balbordo unha nova experiencia, realizada en conxunto co Departamento de Orientación do centro. Un grupo de rapaces de apoio acudiron á Biblioteca para escoitar e ver o que María Reboredo lles tiña preparado: nunha caixa escondíase un escenario (elaborado por ela mesma) que ilustraba o poema de Rubén Darío que lles ía recitar: "Margarita, está linda la mar...". María deulles detalles sobre a elaboración do seu traballo e dos materiais que usou, tamén lles explicou o motivo de elixir ese poema: sempre llo contaba súa nai, que (á súa vez) tamén llo escoitara ó seu pai.
A continuación, os rapaces resumiron o poema, comentaron o que entenderan e volveron a escoitar a recitación, acompañada pola "caixa máxica", coa que nos deleitou de novo María.
Podedes consultar en Bibliocabe o testimonio sonoro.
Tristes armas, de Marina Mayoral é unha novela de sentimentos, unha historia desas que non poden deixar 
indiferente a ninguén. Penso que ós rapaces de Balbordo tampouco os deixou impasibles, sinxelamente porque foron varios os que comezaron a narrar acontecementos da vida dos seus familiares que lles recordaban algunha das esceas tratadas no libro.
indiferente a ninguén. Penso que ós rapaces de Balbordo tampouco os deixou impasibles, sinxelamente porque foron varios os que comezaron a narrar acontecementos da vida dos seus familiares que lles recordaban algunha das esceas tratadas no libro.Os rapaces comentaron moitos aspectos da novela e deixáronme sorprendida coa grande cantidade de minuciosos detalles nos que se fixaron: a angustia provocada pola situación de guerra exposta no libro, o valor da amizade desinteresada (que sobrepasa fronteiras de ideoloxías) e que recibe, inesperadamente, unha recompensa nun futuro inmediato; a dor do exilio representado na figura de Harmonía e Rosa, dúas irmás que deben marchar a Rusia como consecuencia da Guerra civil; a incomunicación obrigada, a censura, a loita por sobrevivir diariamente, a necesidade de tomar decisións e de medrar, os amores en silencio ou a forza dos recordos foron algúns dos temas que comentamos.
Como vos dixen na reunión, déixovos para que vexades un vídeo de youtube no que algúns "nenos de Rusia" recordan o que viviron. Se cadra algún deles podería ser Rosa ou Harmonía?
Entradas más recientes Entradas antiguas Inicio
Suscribirse a:
Comentarios (Atom)
